ارزيابي تاثير موانع انطباق با تغييرات اقليمي در مديريت شهري تهران: يك رويكرد تركيبي

هدف اين مقاله شناسايي موانع انطباق با تغييرات اقليمي در مديريت شهري شهر تهران و ارزيابي تاثير هر كدام از موانع و شاخص هاي آنها است. اين تحقيق ابتدا تجارب و ديدگاه هاي كارشناسان در خصوص موانع انطباق در ساختار مديريت شهري تهران را با استفاده از تكنيك گروه هاي متمركز كانوني مورد بررسي قرار داده و در نهايت 9 درون مايه اصلي و 31 درون مايه فرعي شكل گرفت. درون مايه هاي اصلي توليد شده در اين تحقيق عبارتند از: ساختار و فرهنگ پژوهش ، آگاهي، آموزش و دانش ، اجتماعي ، منابع و مديريت آن ، قوانين و مقررات ، ارتباطات و تعامل ، اقتصادي ، نهادي-اداري و برنامه ريزي است. سپس با استفاده از روش ماتريس ارزيابي سريع به شكل كمي و ارزيابي اثرات كيفي درون مايه ها مورد ارزيابي قرار گرفتند كه نتايج اين ارزيابي نشان داد موانع برنامه ريزي ؛ قوانين و مقررات و ساختار و فرهنگ پژوهش بيش از ساير موانع تاثيرگذار بوده اند. همچنين نتايج ارزيابي كيفي نشان مي دهد سطح تاثيرگذاري اغلب موانع منطقه اي، بلند مدت، برگشت پذير، دائمي و قطعي بوده است. نتايج اين تحقيق مي تواند به تصميم گيران، برنامه ريزان و سياستگذاران مديريت شهري كمك نمايد تا شناخت بهتري نسبت به موانع انطباق با تغييرات اقليمي پيدا كنند و در جهت رفع اين موانع، اقدامات و تصميمات لازم را به عمل آورند.