رابطه ابتناء چندگانه و بازسازي ديدگاه داروينيسم نوروني درمورد آگاهي

اغلب پاسخ هاي علمي كه به مساله آگاهي داده شده، يا به سمت تقليل گرايي لغزيده اند و يا از طريق كاركردگرايي سعي در تبيين آن داشته اند. اشكال مشترك اكثر آنها ناديده گرفتن جنبه پديداري و كيفي آگاهي است. ديدگاه داروينيسم نوروني اين مزيت را دارد كه به رغم علمي بودن، هردو منظر تقليل گرايي و كاركردگرايي را كنار ميگذارد و از طريق مكانيسم انتخاب طبيعي در فرايند تشكيل گروه هاي نوروني سعي در تبيين آگاهي دارد. اين نظريه اگرچه بر اكثر چالش هاي معاصر كه در مسير تبيين آگاهي قرار گرفته اند، مثل مساله كوربيني، فائق مي آيد ولي مساله دشوار يا همان تبيين كواليا را فروميگذارد. در اين زمينه اين ديدگاه دچار نوعي عدم كفايت داده‌هاي تجربي براي تعين نظريه است. در اين مقاله پيشنهادي براي تكميل و توسعه اين نظريه در جهت عبور از اشكال مذكور، ارائه شده است. اين كار با معرفي رابطه ابتناچندگانه كه ريشه در متافيزيك تمايلي دارد، انجام ميشود. اين رابطه ويژگي‌هاي پايه را به ويژگي‌هاي سطح بالا مرتبط ميكند اما تفاوت آن با رابطه ابتناء كلاسيك اين است كه ميتواند رابطه خاص علّي بين سطوح را توضيح دهد. در مقاله نشان داده مي‌شود اين رابطه قابل انطباق بر نظريه داروينيسم نوروني است. داروينيسم نورني براي تبيين آگاهي، از قابليت نورونهاي منفرد يا گروه‌هاي نوروني و از محركهايي كه از طريق حسگرهاي بيروني بدست مي‌آيد و همچنين از ويژگي‌هاي بروز يافته سطح بالاتر، استفاده مي‌كند.