رويكرد رابطه گرا به علم مدرن در مكتب ماربورگ

رابطه گرايي در نقطه مقابل جوهرگرايي قرار مي گيرد و به جاي مطالعه اشياء منفك از يكديگر به مطالعه روابط عينيِ متعين كننده آنها مبادرت مي ورزد. مكتب ماربورگ يكي از مهمترين تبيين كنندگان اين ايده است. تقرير اين مكتب از رابطه گرايي براي حل بحران علم در قرن بيستم يعني ارائه يك پاسخ براي پارادوكس پيشرفت علم در عين وقوع تغييرات انقلابي در آن بدون از دست رفتن عينيت علمي بود. ايده ي ماربورگي ها اين بود كه اگر اين تغييرات را بتوان بر اساس يك قانون يا روش عيني توضيح داد، اعتبار علم نيز حفظ خواهد شد. اين روش عيني همان روش استعلايي است كه متاثر از منطق استعلايي كانت صورتبندي شده است. در اين رويكرد رابطه مفهوم و واقعيت مورد بازبيني قرار مي گيرد، واقعيت خصلت تماما مفهومي و در عين حال پويا پيدا مي كند و توضيح داده مي شود كه ابژه نظريات علمي چطور به طور مداوم به عنوان يك مولفه فرهنگي بازتوليد مي شود.