شناسايي و معرفي مهاركننده‌هاي احتمالي آنزيم لاكتات دهيدروژناز پلاسموديوم فالسيپاروم با استفاده از تكنيك‌هاي محاسباتي طراحي دارو و غربالگري مجازي براساس ماكرومولكول

مقدمه: مالارياي انساني يك بيماري عفوني-خوني است كه توسط تك ياخته‌اي از جنس پلاسموديوم ايجاد مي‌شود. پشه‌هاي جنس آنوفل با گزش، مالاريا را انتقال داده و به عنوان تنها ناقلين بيولوژيك اين بيماري شناخته شده‌اند. هدف از اين پژوهش شناسايي و معرفي مهاركننده‌هاي احتمالي آنزيم لاكتات دهيدروژناز پلاسموديوم فالسيپاروم با استفاده از تكنيك‌هاي محاسباتي طراحي دارو و غربالگري مجازي براساس ماكرومولكول است. روش بررسي: در اين مطالعه تحليلي-توصيفي، در ابتدا 8733 تركيب از پايگاه داده PubChem جمع‌آوري شد. در مرحله دوم، بر روي تركيبات كتابخانه، غربالگري مجازي توسط فيلتراسيون‌هاي مختلف انجام گرديد و تركيباتي كه خواص داروهمانندي و فارماكوكينتيك مناسبي نشان دادند انتخاب شدند؛ در نهايت براي بررسي حالت اتصال و برهمكنش‌هاي آن‌ها در جايگاه فعال آنزيم، شبيه‌سازي داكينگ مولكولي انجام گرفت. نتايج: يافته‌هاي مطالعه حاضر نشان داد كه پيوندهاي درگير در اتصال تركيب با آنزيم، برهمكنش‌هاي هيدروفوب و پيوندهاي هيدروژني و در اولويت پايين تر برهمكنش π-π مي‌باشند. در ميان تركيبات مورد مطالعه بهترين نتايج داكينگ مربوط به تركيبات با كد شناسايي CID_23603310، CID_23603337، CID_11912187 و CID_11912184 به ترتيب با انرژي آزاد اتصال 10/29- ، 9/06- ، 9/04- و 9/00- كيلوكالري بر مول است. به طور كلي، وجود بخش‌هاي ليپوفيل و پيوندهاي هيدروژني تركيبات باعث افزايش قدرت اتصال و در نتيجه مهار احتمالي آنزيم مي‌شوند. نتيجه‌گيري: براساس نتايج، تمام تركيبات اتصالات مناسبي را در جايگاه فعال آنزيم از خود نشان مي‌دهند و مي‌توانند به عنوان مهاركننده‌هاي احتمالي موثر آنزيم لاكتات دهيدروژناز پلاسموديوم فالسيپاروم مطرح شوند.