تاثير تمرين هوازي و مصرف نانو‌ميسل كوركومين بر بيان ژن آنزيم‌هاي GPX ، Cat، SOD و MDA در بافت قلب موش‌هاي ماده بالب سي با سرطان پستان القايي در فاز درماني با دوكسوروبيسين

مقدمه: دوكسوروبيسين دارويي فراگيردردرمان انواع سرطان‌ها است كه به دليل عوارض مختلف دربافت‌هاي بدن مصرف آن محدود شده است لذا پژوهش حاضر اثرهمزمان تمرين هوازي ومصرف نانو‌ميسل كوركومين را بربيان ژن آنزيم‌هاي (GlutathionPeroxidase)GPX،(Catalase)Cat  (Superoxide dismutase)SODو(Malondialdehyde)MDAدربافت قلب موش‌هاي ماده بالب سي با سرطان پستان القايي درفاز درماني بادوكسوروبيسين مورد تحقيق قرارگرفت. روش بررسي: دراين پژوهش كه از نوع كاربردي و از نظركنترل متغير‌ها به صورت تجربي واز حيث مكان اجرا، آزمايشگاهي بود 36سر موش بالب سي به‌طور تصادفي به 6 گروه سالم، بيمار، بيمار دوكسوربيسين، بيمار دوكسوروبيسين و تمرين، بيمار دوكسوروبيسين و مكمل نانوكوركومين و بيمار دوكسوروبيسين، تمرين هوازي و مكمل تقسيم شدند. القاي سرطان پستان با سلول‌هاي MC4- L2 انجام شد. دوكسوروبيسين2 mg/kg به صورت زيرصفافي به تعداد 6 مرتبه و در روزهاي 28،21،14،7،1 و35 تزريق، برنامه هوازي 5جلسه در هفته به مدت42روز با افزايش سرعت نوارگردان در هر دو هفته شامل 14، 16و18متر بر دقيقه و مصرف نانوكوركومين با دوز 100 mg/kg بود. داده هاي جمع آوري شده با version 16 SPSS و با آناليز واريانس دو طرفه و در جهت نرمال بودن توزيع فراواني با شاخص هاي چولگي،كشيدگي و آزمون ناپارامتريك كلموگروف-اسميرنوف باسطح معني داري درآزمون‌ ها 0/05انجام شد. نتايج: شش هفته تمرين هوازي تاثيري دربيان ژن‌هاي GPX،  MDAو  SODدر گروه‌هاي هدف نداشت ولي به‌طور معنا‌داري سبب افزايش بيان ژن Cat شد (P≤ 0/ 05). مصرف مكمل نانوكوركورمين به مدت 6 هفته سبب كاهش بيان ژنMDA و به‌طور معناداري سبب افزايش بيان ژن‌هاي GPX، SODو Cat شد.6 هفته تمرين هوازي به همراه مصرف مكمل نانوكوركورمين به‌طور معناداري سبب افزايش بيان ژن Cat در شد (P≤ 0/ 05) اما تاثيري بر بيان ژنGPX ،MDA و SOD نداشت. نتيجه‌گيري: تمرين‌هاي هوازي ومصرف مكمل نانوكوركورمين مجزا و يا همزمان مي‌تواند در كاهش عوارض سميت قلبي داروي دوكسوروبيسين در بيماران مبتلا به سرطان پستان موثر باشد.