روش‌هاي درماني براي اختلالات حركتي در بيماران مبتلا به پاركينسون: مطالعه مروري روايتي

مقدمه: بيماري پاركينسون، اختلالي پيشرونده و مزمن است كه جزء سريع‌ترين رشد شيوع در ميان بيماري‌هاي نورولوژيك در دنياست. مشكل اصلي بيماران از بين رفتن سلول‌هاي سازنده دوپامين در سيستم عصبي آن‌ها است كه علائمي مثل لرزش، كندي حركات، اختلال راه رفتن و بي‌ثباتي وضعيتي را براي بيماران ايجاد مي‌كند. بيماري پاركينسون با تاثير روي دستگاه عصبي-عضلاني و نيز دريافت و پردازش حس محيطي مي‌تواند منجر به بي‌ثباتي وضعيتي و افتادن بيماران شود. درمان‌ها شامل دارودرماني، الكتروتراپي و روش‌هاي جديد تحريك مغز و تمرين درماني است. دارودرماني مهم‌ترين بخش درمان اما همراه با عوارضي براي بيماران است. از الكتروتراپي و تمرين درماني براي درمان اختلالات حركتي بيماران استفاده زيادي شده است. اين مطالعه مروري روايتي بر آن است تا با ذكر انواع روش‌هاي دارودرماني و الكتروتراپي، بر تمرين درماني براي كاهش اختلالات حركتي بيماران پاركينسون تمركز كند. نتيجه‌گيري: تمرينات كششي، مقاومتي، انجام حركات يوگا و تاي‌چي و هم‌چنين استفاده از سيستم واقعيت مجازي شاخص‌هايي نظير كاهش جابجايي مركز فشار حين ايستادن، افزايش سرعت گام برداشتن، بهبود كيفيت زندگي و كاهش دفعات افتادن را به همراه داشته است.