بررسي ارتباط ميزان بيان ژن COX-2 باعلائم كلينيكوپاتولوژيك و پيش‌آگهي در بيماران مبتلا به سرطان معده

مقدمه: مطالعه حاضر جهت بررسي ارتباط ميزان بيان ژن COX-2 با علايم كلينيكوپاتولوژيك و پيش‌آگهي در بيماران مبتلا به سرطان معده طراحي شده است. روش بررسي: مطالعه توصيفي-تحليلي جهت دستيابي به اهداف تعيين شده در بازه زماني سال هاي 1387 لغايت 1398 به بررسي بيماران مراجعه‌كننده به بيمارستان امام‌رضا (ع) شهر مشهد، ايران، پرداخته است. در اين مطالعه اطلاعات دموگرافيك بيماران، علائم باليني بيماران، يافته‌­هاي مربوط به تومور، نوع جراحي و سطح بيان ژنCOX-2  (با استفاده از تكنيك Real time PCR) ثبت و بررسي گرديد. داده‌هاي ثبت شده با استفاده از نرم‌افزارversion 16  SPSS و با بكارگيري شامل آزمون‌هاي مجذور كاي، دقيق فيشر، ضريب توافق گاما، آزمون آناليز واريانس يك طرفه و يا آزمون كروسكال واليس در سطح معناداري 0/05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: از بين 110 بيمار وارد شده به مطالعه، تعداد 55 بيمار، با توجه به معيارهاي تعريف شده، مورد بررسي قرار گرفتند. در اين بين 21 (38/2%) نفر از بيماران داراي مقادير كاهش يافته بيان ژن بودند، در 18 (32/7%) بيمار بيان ژن در محدوده نرمال قرار داشت و در 16 (29/1%) نفر افزايش بيان ژن ديده شد. ميانگين ماه ‌هاي بقاي بيماران پس از جراحي، 17/41±23/07 ماه به‌دست آمد. در مطالعه حاضر ارتباط معنادار آماري بين افزايش بيان ژن COX-2 و علائم باليني، سن، جنسيت، بقا (بر اساس ماه)، پيشرفت تومور، نوع جراحي، ويژگي‌هاي بافت‌شناسي، سابقه خانوادگي سرطان و ساير موارد يافت نشد (0/05 P)؛ وليكن در نظر گرفتن بقاي ساليانه در دسته‌بندي ساليانه، ارتباط معناداري را با ميزان بيان ژن COX-2 نشان داده است (0/028=P). نتيجه‌گيري: علي‌رغم عدم يافتن ارتباط معنادار بين بيان ژن COX-2 و پارامترهاي بررسي شده در بيماران مبتلا به سرطان معده در اين مطالعه، وجود ارتباط معنادار بين ميزان بيان ژن و ميزان بقاي ساليانه بيماران از اهميت به‌سزايي برخوردار مي‌باشد.