بررسي شيوع و مورفولوژي كانال مزيال مياني در دندان‌هاي مولر اول و دوم فك پايين با استفاده از توموگرافي كامپيوتري با اشعه مخروطي

مقدمه: آگاهي از آناتومي معمول دندان‌ها و هم‌چنين تنوع آناتوميكي موجود در هر دندان و ميان دندان‌هاي مختلف از شروط ضروري درمان ريشه موفق بوده و خطا در اين زمينه مي‌تواند منجر به شكست درمان شود.  هدف از اين مطالعه تعيين شيوع و مورفولوژي كانال مزيال مياني در دندان‌هاي مولر اول و دوم فك پايين با استفاده از توموگرافي كامپيوتري با اشعه مخروطي  CBCT در جمعيت اصفهان و رابطه‌ آن با فاصله‌ بين اوريفيس كانال‎ها مي‌باشد. روش بررسي: اين مطالعه‌ توصيفي گذشته‌نگر به بررسي 180 كليشه راديوگرافي CBCT بازسازي شده در مقاطع آگزيال، كرونال و ساجيتال اصلاح شده پرداخته است و تعداد، موقعيت و مورفولوژي كانال‌ها و فاصله‌ اوريفيس‌ها مورد ارزيابي قرارگرفت. نتايج: 47/5% افراد داراي مولر اول چپ سه كاناله و 48% داراي مولر اول راست سه كاناله بودند. 46/1% داراي مولر دوم چپ سه كاناله و46% داراي مولر دوم راست سه كاناله بودند. 1% افراد داراي مولر اول چپ چهار كاناله و 1% داراي مولر اول راست چهاركاناله بودند. نتيجه‌گيري: براساس نتايج تحقيق حاضر، در جامعه‌ مورد مطالعه‌ ما احتمال وجود كانال MM  (مزيال مياني)در دندان‌هاي مولر اول بيشتر از مولر دوم منديبل بود و اين كانال فقط در دندان‌هاي مولر دوم زنان مشاهده شد. لذا بررسي دقيق جهت پيدا كردن كانال اضافي جهت انجام درمان به بهترين نحو در تمامي افراد از اهميت بالايي برخوردار مي‌باشد.