عوامل مرتبط با كاهش تراكم استخوان در بيماران بتا تالاسمي ماژور: رجيستري تالاسمي استان مازندران

مقدمه: استئوپني و استئوپروز يكي از عوارض اصلي بتا تالاسمي ماژور هستند. هدف از مطالعه حاضر، تعيين فراواني عوامل مرتبط با كاهش تراكم استخوان بيماران تالاسمي ماژور است. روش بررسي: در اين مطالعه گذشته‌نگر، تراكم استخواني مهره‌هاي كمري و سر استخوان ران در بيماران تالاسمي با روش جذب اشعه ايكس با انرژي دوگانه، ارزيابي و ارتباط نوع شلاتورهاي آهن، ديابت، فريتين بالاي ۳۰۰۰ ng/mL، هموگلوبين زير ۸ گرم/دسي‌ليتر، مصرف هيدروكسي اوره، سيروز كبدي، رسوب آهن و قلبي كبدي متوسط تا شديد با ميزان تراكم استخوان مشخص شدند. اطلاعات از رجيستري تالاسمي درسال ۱۳۹۸ گرداوري شد و تجزيه و تحليل آماري توسط نرم‌افزار STATA 13 انجام شد. نتايج: از ۱۹۵۹ نفر ثبت شده در سامانه، ۱۳۹ نفر (7/09درصد) يافته تراكم استخوان داشتند (۵۳ مرد و ۸۶ زن). شيوع تراكم استخواني غيرطبيعي در كمر و سر فمور به ترتيب (52/48 تا 47/66) 57/5 و (40/18 تا ۵7/۵2) ۸۵/۴۸ درصد بود. بعد از تعديل اثرات مداخله‌گرهاي احتمالي، شانس تراكم استخوان غير‌طبيعي در بيماران مصرف‌كننده هيدروكسي اوره و دفرازيروكس به ترتيب (0/03 تا 1/73) 0/24 و (0/03 تا1/69) ۲۵/۰ بود. بيشترين شانس در بيماران با رسوب آهن قلبي و كبدي متوسط تا شديد به ترتيب (0/18 تا360/22) 8/21 و (0/60تا 74/83) 6/72 بود. نتيجه‌گيري: شيوع استئوپني و استئوپروز ميان بيماران تالاسمي ماژور مورد بررسي بالا است. مصرف هيدروكسي اوره و دفرازيروكس مهم‌ترين عامل محافظت‌كننده و رسوب قلبي و كبدي متوسط تا شديد مهم‌ترين عامل خطر تراكم استخواني غيرطبيعي مي‌باشند.