نقش تحول مثبت نوجواني و شفقت به خود در گرايش به پرخاشگري دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر يزد

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسي نقش تحول مثبت نوجواني و شفقت به خود در گرايش به پرخاشگري دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر يزد انجام شد. روش بررسي: طرح پژوهش در اين مطالعه از نوع توصيفي همبستگي بود. شركت‌كنندگان در اين پژوهش 362 دانش‌آموز دختر مقطع متوسطه دوم دبيرستان‌هاي شهر يزد در سال تحصيلي 1400 1399 بودند كه بر اساس نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامه تحول مثبت نوجواني گلدهف و همكاران (2014)، پرسش‌نامه شفقت به خود نف (۲۰۰۳) و پرسش‌نامه پرخاشگري باس و پري (1992) استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده‌ها با روش همبستگي مبتني بر رويكرد مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار 21AMOS  انجام شد. نتايج: نتايج نشان داد كه تحول مثبت نوجواني اثر مستقيم، مثبت و معناداري بر شفقت به خود (0/66‌=‌β و 0/01‌ P) و اثر مستقيم، منفي و معناداري بر پرخاشگري (0/33 = β و 0/01 ‌P) و شفقت به خود اثر مستقيم، منفي و معناداري بر پرخاشگري (0/29 = β و 0/01 P) در دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر يزد دارد. نتيجه‌گيري: شفقت به خود در ارتباط بين تحول مثبت نوجواني و پرخاشگري در دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر يزد نقش واسطه‌اي دارد و با افزايش تحول مثبت نوجواني و شفقت به خود در نوجوانان مي‌توان گرايش آن‌ها به پرخاشگري كاهش داد.