تجربه انگ اجتماعي در مبتلايان به HIV/AIDS

بيماري ايدز امروزه مسئله‏اي بهداشتي ـ اجتماعي است كه در اذهان عمومي به‌دليل انتقال منحصربه‌فردش، به‌صورت پديده‌اي منفي و كج‌روانه برساخت مي‌شود كه از اين حيث پيامدهاي اجتماعي و رواني بس گراني بر افراد مبتلا به اين بيماري تحميل مي‌شود. . لذا اين نوشتار با هدف مطالعۀ تجارب افراد مبتلا به ايدز از انگ اجتماعي، در شهر جهرم انجام شده است. پژوهش حاضر با رويكردي كيفي به روش پديدارشناسي تفسيري انجام شده ‏است. داده‏‏ها از طريق مصاحبۀ عميق و نيمه‏ساختاريافته و يادداشت‏ها در عرصۀ جمع‏آوري و به روش ديكلمن و همكاران تجزيه و تحليل شد. جامعۀ پژوهش شامل همۀ افراد مبتلا يه ايدز در شهرستان جهرم بودند كه تعداد 21 نفر به روش نمونه‏گيري مبتني بر هدف انتخاب شدند. با تحليل محتواي مصاحبه‏هاي انجام‌شده، سه مفهوم ترس از افشا شدن، پيش‌داوري و قضاوت نادرست و تبعيض به‌عنوان مضمون‌هاي اصلي انگ اجتماعي استخراج شدند. مطالعۀ حاضر نشان داد كه مهم‌ترين مشكل افراد مبتلا به ايدز، انگ اجتماعي و نگاه‌هاي غضب‌آميز افراد جامعه است. اين مسئله غالباً به‌دليل فقدان يا كمبود آگاهي عمومي برجسته‌تر مي‌شود. فرد مبتلا به ايدز همواره موردقضاوت و پيش‌داوري‌هاي اطرافيان خود قرار مي‌گيرد و اين امر بر روي تعامل اجتماعي بيمار و سبك زندگي وي تأثير مي‌گذارد. ازاين‌رو، با افزايش آگاهي عمومي درمورد اين بيماري و نحوۀ انتقال آن و همچنين ارائۀ خدمات مشاوره‌اي مناسب به افراد مبتلا در جهت سازگاري با آن و بهبود كيفيت زندگي، مي‌توان حيات اين بيماران را با اميد و رضايت بيشتري مواجه ساخت.