نقش يادگيري سازماني در تمايل به تغيير معلمان با ميانجي‌گري توسعه حرفه‌اي آنان

هدف پژوهش بررسي نقش يادگيري سازماني در تمايل به تغيير معلمان با ميانجي‌گري توسعه حرفه‌اي آنان بود. جامعه پژوهش كليه معلمان دوره ابتدايي استان كردستان در سال 1401-1400 كه تعداد آنان برابر با 6803 نفربود، كه از اين جامعه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي نسبتي و بر مبناي فرمول كوكران نمونه‌اي به حجم 364 معلم انتخاب شد. روش پژوهش كمي از نوع مطالعات همبستگي و رويكرد مدل‌سازي معادله ساختاري كوواريانس محور است. جهت گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي يادگيري سازماني گارسيامورالس و همكاران (2006)؛ توسعه حرفه‌اي نوا (2008) و تمايل به تغيير دانهام و همكاران (۱۹۸۹) استفاده شد. پايايي و روايي پرسشنامه‌ها با روش‌هاي آلفاي كرانباخ و تحليل عاملي تأييدي بررسي شدند، جهت تحليل داده‌ها از مدل يابي معادلات ساختاري به‌وسيله نرم‌افزار lisrel استفاده شد. نتايج نشان داد يادگيري سازماني معلمان داراي اثر مستقيم مثبت (0/22)، اثر غيرمستقيم مثبت (0/1856) و اثر كل مثبت (0/4056) و معنادار بر تمايل به تغيير معلمان در سطح 0/05 است. توسعه حرفه‌اي معلمان داراي اثر مستقيم مثبت (0/32) و معنادار بر تمايل به تغيير معلمان در سطح 0/05 است. همچنين متغيرهاي يادگيري سازماني معلمان و توسعه حرفه‌اي آنان قادر به تبيين 23 درصد واريانس تمايل به تغيير معلمان هستند، مقدار واريانس تبيين شده تمايل به تغيير معلمان با توجه به مقدار تي آن (8/72) در سطح 0/05 معنادار است.. نتايج پژوهش مبين آن بودكه يادگيري سازماني معلمان به‌واسطه توسعه حرفه‌اي آنان بر تمايل به تغيير معلمان اثر دارد. نتيجه حاضر با تلفيق نتايج مطالعات ارائه‌شده در پژوهش حاضر در تبيين اين رابطه غيرمستقيم هماهنگ است.