مقايسه كيفيت كالبدي زندگي در بحران هاي همه‌گيري از نگاه ساكنان نمونه مورد مطالعه: محله هاي مسكوني معاصر ايران در همه گيري كوويد 19

محلات در همه‌گيري ويروس كرونا مي‌توانند با بالا بردن كيفيت زندگي ساكنين نقش مهمي در  مقابله با ويروس داشته باشند.  از ميان ابعاد مؤثر بر كيفيت زندگي در محلات، بعد كالبد به دليل دخيل بودن در ساماندهي محيط و پاسخگويي به  نيازهاي ساكنين به‌منظور خودكفايي محلات ، جلوگيري از رفت‌وآمد به داخل شهرها  و كاهش تراكم جمعيتي در مراكز شهري به منظور قطع زنجيره انتقال ويروس تأثيرشگرفي دارد. از همين رو پژوهش حاضر سعي دارد به مقايسه كيفيت كالبدي زندگي ساكنين محلاتِ معاصر ايران در سه مقياس مجزا كلانشهري، شهرهاي مياني و شهر كوچك بپردازد. روش پژوهش مقاله علي_ قياسي بوده و براي جمع‌آوري اطلاعات از منابع كتابخانه‌اي و پرسشنامه اينترنتي استفاده‌شده است. حجم جامعه آماري بر اساس فرمول دوم كوكران كه به دليل نامشخص بودن جمعيت 90 عدد نمونه را مطرح مي‌كند، مشخص گرديد. اما براي بالا بردن اعتبار پژوهش 300 پرسشنامه با  شيوه نمونه‌گيري طبقه‌بندي‌شده توزيع گرديد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون كروسكال_ واليس و تحليل واريانس يك‌طرفه بهره گرفته شد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه در بين شش دسته عوامل كالبدي، در كلانشهرها طبق ميانگين نظرات، سلامت رواني(170.29)، طراحي محيطي(159.28)، نورپردازي(178.19) و سكونتي(188.01) ، در شهرهاي مياني بهداشت محيطي (171.55) و در شهرهاي كوچك دسترسي (159.48) اولويت داشته‌اند. علاوه بر اين دسته‌هاي بهداشت محيطي، نورپردازي، دسترسي،طراحي محيطي و سكونتي تفاوت چشمگيري بين سه گروه شهري ندارند و فقط دسته سلامت رواني با آماره خي دو (14.163) و سطح معناداري 001/  در بين سه مقياس شهري داراي تفاوت معناداري است.