ارزيابي تاثير الگوي كاشت درخت بر آسايش حرارتي اطراف بلوكهاي مسكوني

فضاي باز دربرگيرندۀ بخشي از فعاليت هاي روزمره است كه يكي از اصول طراحي در آن توجه به آسايش حرارتي و در نتيجه افزايش حضور افراد است كه مي تواند منجر به سرزندگي بيشتر فضاهاي شهري گردد. در اين محيط پوشش گياهي و درختان نقش عمده‌اي در بهبود شرايط محيطي دارند. به نظر مي رسد كه افزايش يا تغيير الگوي ميزان پوشش گياهي در شهرها امري ضروري به نظر مي رسد. حال در اينجا اين سئوال مطرح مي‌شود، الگوي متفاوت كاشت درخت تا چه ميزان مي تواند بر آسايش حرارتي افراد در فضاي باز، تأثيرگذار باشد. تحقيق حاضر با هدف يافتن الگوي مناسب چيدمان درختان به منظور بهبود شرايط آسايش افراد در فضاي باز با فرض اين كه تغيير الگوي چيدمان درختي، در شرايط آسايش حرارتي تأثيرگذار است، انجام گرفته است. به اين منظور چهار نوع الگوي كاشت متفاوت، چهارتايي، شش‌تايي، رديفي و پراكنده و شرايط بدون درخت با يكديگر مورد بررسي قرار گرفته است. براي دستيابي به اين منظور از نرم‌افزار انويمت مدل 4.4.5 استفاده شده است. براي اعتبار‌سنجي داده‌هاي نرم‌افزار انويمت از مقايسه آن با داده‌هاي محلي بهره گرفته شد. براي سنجش آسايش حرارتي الگوي متوسط نظرسنجي پيش بيني شده (PMV)، به عنوان يكي از مهم ترين فاكتورهاي تأثير گذار بر آسايش حرارتي، مورد بررسي قرار گرفت. اين تحقيق در فضاي باز اطراف يكي از مجتمع هاي مسكوني در شهر تبريز در يكي از گرمترين روزهاي سال، صورت گرفته است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه تغيير الگوي كاشت در بهبود شرايط منطقه تأثيرگذار است و الگوي كاشت رديفي و پراكنده، مناسبترين الگو در جهت بهبود شرايط محيطي هستند.