تأثير و نقش روح بر نبوت در ديالكتيك كتاب مقدس و قرآن كريم

فهم چيستي «روح» در متون مقدس، از پيچيدگي خاصي برخوردار است. از‌جمله مصاديق اين پيچيدگي، كاركرد و هدف از خلقت روح به‌عنوان مخلوقي از خداوند است. در عهدين و قرآن كريم، روح، در دو حوزه آفرينش انسان و نزول وحي و قيامت مطرح شده است. ارتباط روح به‌عنوان ياريگر پيامبر در امر نبوت، كه عمدتاً در حوزه دوم قرار مي‌گيرد، از تأكيدات اديان ابراهيمي است كه در ارتباط بينامتني قرآن كريم با متون پيشين، مي‌توان به تفسير بهتري از آن دست يافت. در مقايسه قرآن كريم با كتاب مقدس، شباهت‌ها و تفاوت‌هايي در پيوند با اين دو متغير به‌دست مي‌آيد كه با توجه به برخي وجوه مشترك، افتراقات آن نيز حائز اهميت است. مقايسه بينامتني در اين مقوله، بيانگر مواضع متمايز قرآن كريم است. اين مواضع در سه محور تبيين مي‌شود: رابطه بين قرآن و عهدين در اين زمينه، گاه رابطه سلبي ـ حذفي، گاه رابطه ايجابي و گاه رابطه اصلاحي و تغيير است. جستار پيش رو، ابعاد و جنبه‌هاي گونه‌گون اين سه رابطه را مورد واكاوي قرار مي‌دهد.