بررسي انتقادي انسان‌شناسي پولس؛ با تأكيد بر آموزه‌هاي كتاب مقدس

پولس به‌عنوان بحث‌انگيزترين الهي‌دان مسيحي، كه برخي او را مؤسس دوم شريعت مسيحي مي‌دانند، سخناني درباره انسان و شايد با محوريت انسان دارد كه به‌راستي اساس انديشه‌هاي الهياتي او در مسيحيت است؛ ايده‌هايي درباره چيستي انسان، معيار انسانيت، ويژگي‌هاي روح، اختيار، سرشت انساني، كرامت انسان و...، كه همچون ريسماني انديشه‌هاي پولس را به‌هم متصل مي‌كند. استنباط و بررسي اين انديشه‌ها نقش ويژه‌اي در فهم مسيحيت پولسي دارد. روش ابتكاري نگارنده براي استنباط انديشه‌هاي پولس، صرفاً استفاده از نامه‌هاي او براي تفسير انديشه‌هاي او (تفسير پولس به پولس) بوده و براي نقد اين انديشه‌ها بر آموزه‌هاي كتاب مقدس تأكيد شده است تا از اين منظر به تصوير دقيقي از انديشه‌هاي انسان‌شناختي او و نقدهاي آن نائل آيد.