واكاوي نقش و انگيزه پارسيان (زرتشتيان) هند در تثبيت جريان بابيت و بهائيت در ايران

تثبيت جريان انحرافي بابيت و بهائيت در ايران و اينكه چگونه جرياني با درصد انحراف بسيار زياد از تشيع، كه با برخورد شديد عالمان و متوليان دين مواجه شده، توانسته است مرحله تثبيت خود را در جامعه شيعي ايران پشت‌سر بگذارد و وارد مرحله گسترش شود، يكي از مسائل پررمزوراز در شناسايي اين جريان است. از نكات قابل تأمل در واكاوي اين جريان در صدر پيدايش آن، گروش عده نسبتاً زيادي از زرتشيان ايران به اين جريان نوظهور انحرافي است كه نقش مهمي در تثبيت آن داشته است. اين تحقيق با روش توصيفي ـ تحليلي درصدد است به علل اين گروش و نقش و انگيزه پارسيان هند در آن بپردازد تا در ضمن آگاهي‌بخشي در اين زمينه، پرده از سياست‌هاي استعماري انگلستان در ايران اين عصر بردارد. نتيجه حاصل‌شده حكايت از آن دارد كه پارسيان هند براي حفظ منافع و موقعيت خود در هندوستان به‌عنوان ابزار اجراي سياست‌هاي دولت استعمارگر انگلستان در ايران، توانستند با به‌كارگيري سياست‌هاي مختلف در گروش زرتشتيان به اين جريان انحرافي نقش محوري بازي كنند.