ارزيابي قابليت اطمينان انواع مدل‌هاي عرض تخريب سكو در موج‌شكن‌هاي سكويي؛ مطالعه موردي موج‌شكن بندر شهيد بهشتي

از آنجايي كه روابط مختلفي براي محاسبه عرض تخريب در موج‌شكن سكويي ارائه گرديده است لذا ارزيابي اين روابط در قالب احتمالاتي يكي از اساسي‌ترين مباحث مهندسي دريا مي‌باشد. در اين تحقيق قابليت اطمينان يا مكمل آن احتمال خرابي عرض تخريب سكوي موج‌شكن بندر شهيد بهشتي بر اساس شش مدل تورِم (2007)، مقيم و همكاران (2011)، ليك اندرسن و همكاران (2014)، مقيم و عليزاده (2014)، ون در مير و سيگاردرسن (2016) و احساني و همكاران (2020) مورد بررسي قرارگرفته است. براي محاسبه احتمال خرابي و شاخص قابليت اطمينان از چهار روش اولين مرتبه قابليت اطمينان FORM، دومين مرتبه قابليت اطمينان SORM، نمونه‌گيري مونته كارلو Monte Carlo (MCS) و نمونه‌گيري با اهميت Important Sampling (IS) استفاده شده و احتمال خرابي سكوي موج‌شكن مورد مطالعه در حالت عمق آب حداكثر و ارتفاع موج با دوره بازگشت 100 ساله بر اساس مدل‌هاي مختلف ذكرشده تعيين گرديده است. نتايج نشان مي‌دهد كه روش MCS بالاترين احتمال خرابي را در مدل مقيم و همكاران (2011) با مقدار حدود 0.69 و كمترين مقدار را در مدل تورِم (2007) با مقدار نزديك 0.29 ارائه مي‌نمايد. بعلاوه مدل ون در مير و سيگاردرسن (2016) و مدل مقيم و عليزاده (2014) به ترتيب با مقدار 0.57 و 0.50 و مدل ليك اندرسن و همكاران (2014) و مدل احساني و همكاران (2020) به ترتيب با مقدار 0.42 و 0.38 بيشترين و كمترين احتمال خرابي را ارائه مي‌نمايند. بدين ترتيب نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد كه مدل‌هاي احساني و همكاران (2020) و تورِم (2007) كه براي موج‌شكن‌هاي ايسلندي توسعه پيدا كرده‌اند داراي كمترين مقدار احتمال خرابي بوده و مدل‌هاي مقيم و همكاران (2011) و مقيم و عليزاده (2014) كه براي موج‌شكن‌هاي شكل‌پذير ارائه شده‌اند، بيشترين احتمال خرابي را ارائه مي‌نمايند. در ادامه آناليز حساسيت انجام گرفته و تأثير متغيرهاي مختلف مورد بررسي قرار گرفته است.