راهبردهاي طراحي در پيش‌دبستاني‌هاي پسرانه شهر اصفهان با هدف ايجاد تعلق به مكان

يكي از مهم‌ترين فضاهاي عمومي كه كودكان با آن سروكار دارند، فضاهاي آموزشي و از ابتدايي‌ترين اين فضاها، پيش‌دبستاني است. تعلق كودكان به پيش‌دبستاني‌ها، بر آينده كودكان در جهت ارتقاي آموزش ‌و پرورش آنان تأثيرگذار است. در ايران و در زمينه ايجاد و ارتقاي تعلق به فضاهاي آموزشي مختص به كودكان، تحقيقات زيادي انجام ‌شده، ولي تحقيقاتي كه كودكان به‌عنوان منبع اصلي داده‌هاي كيفي در آنها مشاركت داشته باشند، محدود هستند. هدف اين تحقيق، دست‌يابي به عوامل و سپس راهبردهاي طراحي جهت تعلق كودكان پسر به فضاهاي پيش‌دبستاني شهر اصفهان‌ است كه با كمك روش تحقيق تركيبي و چهار مرحله‌اي به‌دست آمد. سه مؤلفه اصلي تعلق به مكان؛ ويژگي‌هاي محيطي، فردي و تعاملات فردي و اجتماعي هستند كه از مرحله اول و با كمك منابع كتابخانه‌اي و تحليل محتواي آنها حاصل شدند. سپس در مراحل بعدي با تأكيد بر اين سه مؤلفه اصلي، بخشي از راهبردهاي طراحي با كمك ترسيم تصاوير ذهني و مصاحبه‌هاي باز با كودكان و بخشي ديگر از اين راهبردها با پرسش و پاسخ از خبرگان معماري و مربيان و روان‌شناسان كودك به‌دست آمد. توجه به فضاي باز و طبيعي، حضور طبيعت، آب و نور طبيعي در فضاي داخلي، حيات ‌وحش، فضايي براي فعاليت بدني، استفاده از تكنولوژي جهت ايجاد سرگرمي، فضاهايي جهت بروز احساسات و همانندسازي كودكان با محيط‌هاي مطلوب، فضاهايي براي حفظ هويت و رشد كودك و خيال‌پردازي، تعاملات، مشاركت و اكتشاف كودك، از سه مرحله اول تحقيق حاصل شدند. احاطه فضاي بازي كودكان با سبزينگي ضمن نظارت، ارتباط بصري به فضاي سبز در فضاهاي اصلي مدرسه، نفوذ سبزينگي خارج كلاس به داخل، مشاركت كودكان در كاشت و نگهداري فضاي سبز و نگهداري از جانداران و آبزيان و وجود بازشوهاي وسيع براي ديد به محوطه، از راهبردهاي طراحي با اولويت‌هاي بالاتر در فضاهاي داخلي و خارجي مدرسه از ديد معماران، مربيان و روان‌شناسان كودك در انتهاي مرحله چهارم هستند.