عنوان مقاله :
كفايت اجتماعي نوجوانان داراي والدين با سوءمصرف مواد در مدارس غرب تهران
پديد آورندگان :
اينانلو ، مهرنوش دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري - گروه روانپرستاري , سيدفاطمي ، نعيمه دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري - گروه روانپرستاري , عباسي ، زهرا دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه روانپرستاري , حقاني ، شيما دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري - گروه آمار زيستي
كليدواژه :
كفايت اجتماعي , نوجوانان , مدارس , والدين , سوءمصرف مواد
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: سوءمصرف مواد يك بيماري مزمن است كه علاوه بر شخص، بر جامعه، خانواده و فرزندان نيز تأثير مي گذارد. كفايت اجتماعي نوجوانان يكي از مواردي است كه به نظر مي رسد متأثر از سوءمصرف مواد والدين است. كفايت اجتماعي ميزان تعهد نوجوانان در مورد رفتارهاي اجتماعي است كه نوجوانان در جامعه براي تعامل با ديگران و به منظور عملكرد مؤثر به آن نياز دارند. بنابراين، مطالعه حاضر با هدف تعيين كفايت اجتماعي نوجوانان داراي والدين با سوءمصرف مواد در مدارس غرب تهران انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه مقطعي بود كه در سال 1399 انجام شد. جامعه مطالعه حاضر را 265 نفر از نوجوانان داراي والدين با سوءمصرف مواد شاغل به تحصيل در مدارس دولتي متوسطه اول و دوم غرب تهران در مناطق 5 ، 10 ، 18 تشكيل داده اند كه با روش نمونه گيري مستمر انجام شد. پس از هماهنگي هاي لازم و اخذ رضايت نامه آگاهانه از نمونه هاي پژوهش، لينك پرسش نامه ها آنلاين از طريق شبكه هاي اجتماعي در اختيار آن ها قرار گرفت. ابزار گردآوري داده ها، شامل فرم مشخصات جمعيت شناختي و مقياس كفايت اجتماعي بود. براي تجزيه وتحليل داده ها در راستاي هدف پژوهش از آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين، انحراف معيار) و آمار استنباطي (آزمون تي مستقل، آناليز واريانس يك طرفه) در نسخه 16 نرم افزار SPSS استفاده شد و سطح معنا داري كمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. يافته ها: بر اساس يافته ها، ميانگين و انحراف معيار كفايت اجتماعي به ترتيب 23/09 و 3/77 است كه به حداكثر نمره ابزار نزديك است. نتايج شاخص هاي عددي كفايت اجتماعي نوجوانان داراي والدين با سوءمصرف مواد برحسب اطلاعات جمعيت شناختي نيز نشان داد كفايت اجتماعي با هيچ كدام از اطلاعات جمعيت شناختي نوجوانان (سن، جنس، مقطع تحصيلي، رشته تحصيلي، وضعيت اقتصادي، وضعيت محل سكونت، تعداد فرزندان، تحصيلات مادر، تحصيلات پدر، شغل مادر، شغل پدر) ارتباط آماري معنا دار نداشت. نتيجه گيري: طبق نتايج مطالعه حاضر، پرستاران و روان پرستاران مي توانند در مراكز مشاوره و درماني در حين ارائه مراقبت به خانواده هاي مبتلا به سوءمصرف مواد، فرزندان اين خانواده ها را شناسايي كنند و با ارائه راهكارهاي مناسب مانند مهارت هاي زندگي آن ها را از نظر اجتماعي توانمند سازند تا با مشكلات ناشي از سوءمصرف والدين به بهترين نحو مقابله كنند و از اين شرايط جهت رشد و شكوفايي خود استفاده كنند.
عنوان نشريه :
پرستاري ايران
عنوان نشريه :
پرستاري ايران