واكاوي و تبيين مؤلفه‌هاي معاشرت‌پذيري فضاهاي همگاني در شهرهاي ايراني – اسلامي (نمونه پژوهي : پياده‌راه عالي‌قاپو اردبيل)

طيف وسيعي از مؤلفه‌ها به‌منظور معاشرت‌پذيري فضاهاي همگاني مورد توجه قرار مي‌گيرند؛ ولي مسئله‌اي كه وجود دارد كم‌توجهي نسبت به مؤلفه‌هاي مبتني بر هنجارهاي اجتماعي شهر ايراني– اسلامي مي‌باشد. در همين راستا مهم‌ترين هدف پژوهش حاضر واكاوي و تبيين مؤلفه‌هاي تأثيرگذار بر معاشرت‌پذيري فضاهاي همگاني و بررسي ميزان اهميت آن‌ها در شهر ايراني– اسلامي مي‌باشد. نمونه مطالعاتي پژوهش نيز پياده‌راه عالي‌قاپو در شهر اردبيل مي‌باشد. پژوهش حاضر بر اساس هدف از نوع كاربردي- توسعه‌اي و به لحاظ روش از نوع توصيفي- تحليلي مي‌باشد. گردآوري داده‌ها نيز با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي- اسنادي و مطالعات ميداني انجام گرديده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد مؤلفه‌هاي «نفوذپذيري»، «همه شمول بودن»، «غناي حسي» و «محرميت» مهم‌ترين مؤلفه‌هاي معاشرت‌پذيري فضاهاي همگاني مي‌باشند. دستاورد نهايي پژوهش نيز عرضه‌ي چهار مؤلفه «محرميت»، «ساده‌آرايي فضايي»، «طبيعت‌گرايي» و «جداره ايراني– اسلامي» در قالب مؤلفه‌هاي «ارزشي– هنجاري» و با محوريت هنجارهاي اجتماعي شهر ايراني– اسلامي به‌منظور معاشرت‌پذيري فضاهاي همگاني مي‌باشد.