خدمات متقابل ترجمه و تأليف؛ با نگاهي به مجلۀ كتاب هفته

دهۀ چهل را به‌حق دهۀ طلايي ادبيات و هنر در ايران مي‌دانند. امروز رازهاي طلايي‌بودن اين دهه بر ما پوشيده نيست. در اين دهه، حداقل در حوزۀ ترجمه شاهد كيفيت و كميت چشمگيري هستيم كه در دهۀ قبل از آن سابقه نداشت و در دهه‌هاي پس از آن هم، به نسبت جمعيت باسواد كشور، بي‌مانند است. شايد يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي اين دهه كه باعث رونق ترجمه شده بود اين بود كه مرز ميان نويسنده و مترجم مرز روشني نبود. بسياري از نويسندگان مترجم بودند و بسياري از مترجمان نويسنده بودند؛ درواقع دو صنف كاملاً متمايز مترجم و نويسنده نداشتيم؛ هر نويسنده كه مي‌توانست ترجمه‌كند ترجمه هم مي‌كرد و هر مترجمي كه مي‌توانست بنويسد مي‌نوشت. ترجمه از ادبيات جدا نبود؛ ادبيات تأليفي و ترجمه‌اي كاركرد واحدي داشتند، همچنان كه در هم تأثير متقابل مي‌گذاشتند