پيوند و چگونگي كردار شايسته و نا شايست آدمي با خدا

فاقد عنوان لاتين

ترديدي نيست كه بسياري از آيات قرآن، اعلام كرده كه خداوند در طول هر كار و كردار شايسته (اعمال حسنه) آدمي واقع مي شود ولي در طول كردارهاي ناشايست (اعمال سيّئه) او واقع نمي شود. التفات داريم كه، سرنوشت و تقدير آدمي از جانب خداوند اراده، مسَجّل و اجتناب ناپذير مى شود، ولي اين سخن بدين معني است كه: تقدير خداوند، كردار شايسته و نا شايست آدمي را بگونه اي اطلاق و رها، در برگرفته و شامل آن خواهد شد، يا صرفا مشمول كردار شايسته ي آدمي شده و كردار ناشايست او به هيچ عنوان به خداوند مربوط نمي شود؟ كه پيامد و فرجام سخن فوق اين خواهد بود: خالق كردار شايسته ي آدمي خداوند بوده و خالق كردار ناشايست آن، خود انسان است. اين يعني اين كه: (در برابر خداوند نيز آفريننده اي وجود دارد كه مسأله توحيد خداوند را زير سوال برده و منجر به نوعي از انواعِ ثَنويت مي شود(؟) ) در حالي كه توحيد خداوند از بديهيات علوم عقلي و نقلي ما مسلمانان است. ما در نوشتارِ پيش رو، سعي كرده ايم، در حد رمَقِ آگاهي و حوزه يِ فرا گيري علوم اسلامي خود، پس از ذكر كليد واژه ها و تبين هر يك از آن ها، مسأله طرح شده را بطور دقيق و مضبوط، تحليل و حلاجي نماييم

فاقد چكيده لاتين