اختلال در تغييرپذيري الگوي تنفس در بيماران مبتلا به بيماري مزمن انسداد ريوي در وضعيت وخامت بيماري

بيماري انسداد مزمن ريه (COPD) يك وضعيت پيشرونده و ناتوان كننده است. افراد مبتلا به COPD اغلب دچار دوره‌هايي از وخامت بيماري مي‌شوند كه ممكن است نيازمند بستري شدن در بيمارستان باشند. تجزيه و تحليل الگوي تغييرپذيري تنفسي مي‌تواند دانشي ارزشمندي را در مورد پيچيدگي سيستم كنترل تنفسي در اين بيماران ارائه دهد. بنابراين، هدف اين مطالعه بررسي تغيير پذيري الگوي تنفسي در مراحل پايدار و وخامت در بيماران مبتلا به COPD است.ما داده‌هاي سيگنال تنفسي 14 بيمار مبتلا به COPD را در مراحل وخامت و پايدار علايم، تجزيه و تحليل كرديم و نتايج آنها را با نتايج داده‌هاي تنفسي 12 فرد كنترل كه از نظر سن و جنس با گروه COPD يكسان بودند مقايسه كرديم. تجزيه و تحليل تغييرپذيري سري‌هاي زماني فواصل بين تنفس‌ها (IBI) در دوره 30 دقيقه‌ ثبت تنفسي با استفاده از روش آناليزsample entropy  و تحليل نوسانات بدون روند انجام شد. تجزيه و تحليل sample entropy  فواصل بين تنفس‌ها نشان داد كه تغييرپذيري سيگنال تنفس در هر دو مرحله وخامت و پايدار بيماري در بيماران مبتلا به COPD منظم‌تر مي باشد.  همچنين، شاخص همبستگي شبه فركتالي كوتاه مدت (α1) و بلندمدت (α2) در هر دو مرحله وخامت و پايدار در بيماران COPD در مقايسه با گروه كنترل سالم بطور معناداري كاهش يافته است. تغييرپذيري سيستم كنترل تنفسي در بيماران مبتلا به COPD  كاهش يافته (آنتروپي و همبستگي فراكتالي كمتر) است. كاهش  شاخص‌هاي تغييرپذيري سيگنال تنفسي حتي با تثبيت وضعيت بيماري همچنان كمتر از افراد سالم است.