بررسي اثربخشي درمان مبتني بر فرآيند بر افسردگي زنان مبتلا به كم‌خوني ناشي از فقر آهن داراي اختلال اضطراب فراگير: مطالعه تك موردي

مقدمه: زن به‌عنوان عضوي از جامعه كه داراي مسئوليت‌هاي متعدد و مهم است به رشد و توسعه خانواده و جامعه كمك مي‌كند؛ و به دليل دوران قاعدگي، بارداري و دريافت و جذب ضعيف آهن در برابر كم‌خوني ناشي از فقر آهن و عوارض روان‌شناختي آن از جمله افسردگي آسيب‌پذير است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر فرايند (Process Based Therapy يا PBT) بر افسردگي زنان مبتلا به كم‌خوني ناشي از فقر آهن داراي اختلال اضطراب فراگير بود.روش كار: پژوهش حاضر يك طرح آزمايشي تك موردي بود. به اين منظور، شش شركت‌كننده زن مبتلا به كم‌خوني ناشي از فقر آهن به شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و پروتكل PBT در طي نه جلسه ۶۰ دقيقه‌اي بر روي آنها اجرا گرديد. شركت‌كننده‌ها در مرحله پيش از درمان، به نسخه چهارم پرسش‌نامه اختلال اضطراب فراگير نيومن و همكاران پاسخ دادند و مصاحبه باليني شدند. در مراحل درمان نيز به سياهه افسردگي بك پاسخ دادند. داده‌ها به روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا و فرمول درصد بهبودي تحليل گرديد و همچنين ارزيابي اثربخشي درمان با استفاده از ملاك‌هاي اينگرام انجام شد.يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد درصد بهبودي براي آزمودني اول تا ششم در مرحله درمان به ترتيب 49/26، 50/54، 59/27، 76/20، 54/41 و 57/83 و در مرحله پيگيري به ترتيب 70/10، 64/70، 75/93، 78/61، 77/57 و 84/93 بود. همچنين درصد بهبودي كلي در مرحله درمان و پيگيري به ترتيب برابر با 57/90 و 75/30 بود كه نشانه موفقيت در درمان بود. نتيجه گيري: درمان مبتني بر فرايند موجب كاهش افسردگي آزمودني‌هاي پژوهش گرديد. ازاين‌رو پيشنهاد مي‌شود به‌عنوان يكي از شيوه‌هاي درماني و مكمل درمان پزشكي، جهت درمان اختلالات رواني همراه و بهبود عملكرد كلي افراد مبتلا به آنمي به كار رود.