مطالعه رضايتمندي اعضاي هيئت علمي از آموزش مجازي و سامانه‌هاي آموزش الكترونيكي در دوران همه گيري كوويد-19 در دانشگاه علوم پزشكي تهران

مقدمه: دانشگاههاي علوم پزشكي كشور به توسعه آموزش الكترونيكي در شرايط بحراني ازجمله پاندمي ويروس كوويد-19، و حتي درجهت تحقق نظام ياددهي-يادگيري، نياز مبرم دارند، لذا پژوهش حاضر باهدف تعيين ميزان رضايتمندي اعضاي هيأت علمي از سامانه‌هاي آموزش الكترونيكي در دوران همه‌گيري كوويد 19 انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر از نوع توصيفي-تحليلي است كه بصورت مقطعي در طول سالهاي 1401-1399 انجام شد. جامعه پژوهش شامل اعضاي هيأت علمي دانشكده‌هاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي تهران به تعداد 870 نفر بود. تعيين حجم نمونه نيز با استفاده از جدول كرجسي و مورگان به تعداد 265 نفر و با احتساب ضريب پاسخ‌دهي 75% برابر 200 نفر تعيين گرديد. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته رضايت‌سنجي آموزش‌دهندگان از سامانه‌هاي آموزش مجازي بود كه روايي صوري و پايايي آن مورد تأييد قرار گرفت. جهت تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS  نسخه 25 و از آمار توصيفي و تحليلي استفاده شد. نتايج: اكثريت اعضاي هيأت علمي از سامانه‌هاي آفلاين و آنلاين آموزش الكترونيكي رضايت نسبي داشتند. اگرچه ميزان رضايت‌مندي آنها از سامانه آفلاين در مقايسه با سامانه‌هاي آنلاين بيشتر بود. نتيجه‌گيري: وجود عواملي ازجمله سرعت پايين اينترنت مي‌تواند با سطح رضايت مندي كاربران آموزش‌دهنده مرتبط باشد. لذا پيشنهاد مي‌شود با تقويت زيرساختها و ارائه امكانات مناسب، رضايت مندي اعضاي هيأت علمي دانشگاه را ارتقاء داد تا درصورت بروز مجدد بحرانها، بهره‌برداري مؤثرتري از سامانه‌هاي يادگيري الكترونيكي بعمل آيد.