مباني انسان‌شناختي هوش معنوي و اصول و روش‌هاي تربيتي مرتبط با آن از منظر مولانا

هوش معنوي، بالاترين سطح هوش است، كه ظهور و ابراز آن، با معنويت در ارتباط است. هدف پژوهش حاضر، بررسي مباني انسان‌شناختي هوش معنوي و استنتاج اصول و روش‌هاي تربيتي مرتبط با آن از منظر مولاناست. اين پژوهش در زمره  تحقيقات كيفي است كه در آن از دو روش، توصيفي- تحليلي و استنتاجي (روش بازسازي‌شده فرانكنا) استفاده شده است. نتايج پژوهش اين‌گونه نشان داد كه مي توان مواردي نظير:اصالت هوش و انديشه، امكان درك معنا، پذيرش ربوبيت الهي، درك نياز انسان به بازگشت به اصل خويش  و دو ساحتي بودن انسان را به‌عنوان مباني انسان‌شناختي هوش معنوي از منظر مولانا، مطرح ساخت.بر اساس اين مباني، اصولي همچون تربيت عقل و هدايت انديشه، برخورداري از علم تحقيقي، پذيرش شريعت و پيمودن مسير طريقت، خودشناسي و صفاي باطن ارائه شده است.بر اساس اين اصول، مي‌توان اظهار داشت، به‌كارگيري روش‌هايي همچون مصاحبت با صاحبان عقل كلي، هدايت و اصلاح انديشه، ترك خودبيني و انانيت در برابر خداوند، سكوت، تقويت روحيه حقيقت‌جويي، آموزش حكمت ديني، درمان بيماري‌هاي روحي و اخلاقي، تأمل در خويشتن، مراقبه و... براي پرورش هوش معنوي مؤثرند.