ارزيابي دز مردم ناشي از لوتشيوم 177 موجود در فاضلاب رهاسازي شده توسط مركز پزشكي هسته‌اي بيمارستان شهداي تجريش در سال 1402

سابقه و هدف: امروزه درمان سرطان پروستات و سرطان غدد درون ريز به وسيله راديوداروهاي مشتق شده از لوتشيوم 177 مورد توجه بسياري از مراكز راديونوكلوئيدتراپي واقع شده است. يكي از دلايل روي آوردن به راديوداروهاي لوتشيوم دزيمتري مطلوب و پايداري آن است. دفع ادرار اين بيماران به درون فاضلاب بيمارستان و به تبع آن فاضلاب شهري و در آخر مزارع كشاورزي سبب پرتوگيري غيرمستقيم مردم مي شود. هدف اين مطالعه بررسي ميزان پرتوگيري مردم ناشي از وجود اين ماده راديواكتيو در فاصلاب شهري است.روش كار: در اين مطالعه مقطعي به دو روش نسبت به تخمين پرتوزايي در فاضلاب اقدام شده است. در روش اول  18 نمونه فاضلاب از مكان‌هاي به خصوصي در زمان هاي مختلف، در حجم استاندارد تهيه شد. نمونه ها با استفاده از روش گامااسپكترومتري شمارش شدند و ميزان مواد راديواكتيو موجود در آنها مشخص شد، در روش دوم با استفاده از يك مدل رياضي، غلظت مواد راديواكتيو موجود در فاضلاب برآورد شد و سپس ميزان دز دريافتي مردم محاسبه شد.يافته‌ها: ميزان دز دريافتي مردم از لوتشيوم موجود در پساب بيمارستان شهداي تجريش برابر 0/00052 نانوسيورت در سال برآورد شده است، به طوري كه اين ميزان برابر E-973/1 درصد از حد دز مجاز ساليانه و معادل 0/00000003 روز پرتوگيري طبيعي است.نتيجه‌گيري: ميزان دز دريافتي مردم از لوتشيوم موجود در پساب بيمارستان شهداي تجريش بسيار ناچيز است و بسياركمتر از حد مجاز سالانه است. بنابراين تخليه مستقيم ادرار بيماران درمان شده با لوتشيوم به فاضلاب بخش پزشكي هسته‌اي بيمارستان مذكور پرتوگيري معناداري براي مردم ايجاد نمي‌كند.