بهينه سازي الگوي مسكن بوشهر با هدف آسايش بصري و كنترل مصرف انرژي

اهداف: بهره گيري از عناصر معماري غيرفعال به منظور صرفه جويي در مصرف انرژي و استفاده بهينه از نور روز راهكاري متداول در در معماري سنتي ايران است. عوامل مختلف از قبيل شكل و جهت گيري ساختمان، موقعيت بازشوها، بهره گيري از مصالح بومي و سايه اندازها به عنوان عناصر معماري اسلامي ايراني در اقليم گرم و مرطوب شناخته مي شود. هدف اصلي اين پژوهش ارزيابي كارآمدي و بهينه‌سازي عناصر معماري در آب و هواي گرم و مرطوب شهر بوشهر با تمركز بر كنترل مصرف انرژي و بهره مندي از نور طبيعي است.  روش ها: نخست به وسيله منابع كتابخانه اي عناصر اقليمي مسكوني معماري بوشهر شناسايي شد. سپس در محيط نرم افزار راينو و پلاگين گرسهاپر متغيرهاي منتخب به صورت پارامتريك مدلسازي و توسط از ابزارهاي انرژي پلاس و راديانس آناليز داده هاي كمي انجام مي شود. در نهايت الگوهاي بهينه توسط الگوريتم ژنتيك انتخاب و ارائه مي شود. يافته ها: نتايج نشان مي دهد با بهينه سازي عناصر معماري به كار رفته در مسكن بوشهر، روشنايي مفيد نور روز را تا 96% افزايش و مصرف انرژي را تا 174.1كيلو وات ساعت بر متر مربع كاهش مي يابد. در اقليم گرم و مرطوب علاوه بر اهميت استفاده از تهويه طبيعي توجه به حداقل جذب تابش خورشيد اهميت فراواني دارد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان مي دهد كه توجه به مجموعه عناصر معماري غيرفعال مانند استفاده از شناشير، تناسبات اتاق موقعيت پنجره ها باعث افزايش عملكرد ساختمان  مي شود. يادگيري از مسكن سنتي بوشهر مي تواند راهبردي براي چالش‌هاي معماري امروزي، به ويژه مصرف انرژي بالا و تنظيم شرايط محيطي فراهم نمايد.