نقش طبيعت در سازگاري محيط با مخاطب در فضاهاي اداري شهر همدان

اهداف: هدفِ اصلي اين پژوهش ايجاد هم آوايي و همگامي طراح با طبيعت و هوشِ زيستي آن و تعريف يك تعامل صحيح و عميق بين خالق اثر با طبيعت و هدفِ كاربردي آن ارتقاء سازگاري انسان و محيط با حضور طبيعت در فرآيند توليد اثر معماري و استفاده هوشمندانه از زيست افزارها در طراحي محيط هاي اداري بود. روش ها: اين پژوهش از بُعد هدف، پژوهشي كاربردي و از بُعد ماهيت پژوهشي توصيفي بود، ماهيت داده‌ها كيفي و كمي، روش گردآوري اطلاعات به دو روش كتابخانه اي (فيش برداري) و ميداني (پرسشنامه)، تحليلِ نتايج درنرم افزار  spss‌ صورت گرفته است. جمعيت هدف، كارمندان ادارات دولتيِ شهر همدان بوده و جمعيتِ مورد مطالعه، 350 نفر از جمعيتِ هدف بود كه تعداد آن به روش كوكران و به روش طبقه اي انتخاب گرديد. يافته ها: بيشترين سازگاري محيط با مخاطب در فضاهاي اداري با استفاده از طبيعت، ايجاد فضاي داخلي با تاكيد بر درخت (گياه) در فضاي تراس با امتياز 131.2، جايگاه دوم فضاي داخلي با تاكيد بر درخت در فضاي اتاق با امتياز 98.8 و جايگاه سوم فضاي داخلي با تاكيد بر صرفاً منظر طبيعي با امتياز 97.2 بود. نتيجه گيري: تاثير طبيعت در قالبِ زيست افزار بر سازگاري محيط و مخاطب در فضاي اداري داراي تفاوتي معنادار با ديگرِ روش هاي استفاده از طبيعت، مانند الگو برداري، الهام و . . . داشت، اگر از پتانسيل هاي موجود در طبيعت و هوش زيستي ارگانيزم هاي طبيعي در مقام يك زيست افزار در حوزه طراحي معماري استفاده نماييم شاهد ارتقاء سازگاري انسان و محيط در فضاهاي اداري خواهيم بود.