تدوين مدل علي وابستگي به شبكه هاي اجتماعي مجازي بر اساس روابط بين اضطراب اجتماعي، حمايت اجتماعي ادراك شده ، احساس تنهايي با ميانجي گري خودتنظيمي

هدف پژوهش حاضر بررسي روابط بين اضطراب اجتماعي، حمايت اجتماعي ادراك شده ، احساس تنهايي ، خود تنظيمي با وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي مجازي جهت تدوين مدل ساختاري در دانش آموزان است.نمونه اي به حجم514 نفر در مقطع متوسطه ي دوم به روش خوشه اي چند مرحله اي از چهار منطقه شمال وجنوب تهران انتخاب شده است. دانش آموزان به پرسشنامه هاي اضطراب اجتماعي( 2004، Puklek) ، حمايت اجتماعي ادراك شده(Zimet et al, 1988)، تنهايي (1996،Russell) وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي مجازي محقق ساخته و خود تنظيمي (1999، Brown، Miller، Lawendowski) پاسخ داده اند.داده هاي پژوهش با استفاده از معادلات ساختاري مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه مدل داراي برازش مناسبي است. در اثرات مستقيم متغير هاي اضطراب اجتماعي ،حمايت اجتماعي و خود تنظيمي معنادار بوده اند. همچنين در اثر غير مستقيم تنها متغير احساس تنهايي با ميانجي گري خودتنظيمي ارتباط معنادار داشته است. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه چهار متغير پيش بين در مدل وابستگي به شبكه هاي اجتماعي تاثير گذار واقع شده اند كه اين امر نشان دهنده ي اهميت ويژه آن هاست.