تاثير رسانه‌هاي نوين بر انسجام اجتماعي در مناطق كمتربرخوردار شهر تهران (مورد مطالعه: واتساپ)

توسعه رسانه‌هاي نوين به‌ويژه شبكه‌هاي اجتماعي تعاملي را مي‌توان يكي از پديده‌هاي ارتباطي دهه‌هاي اخير در ايران و جهان دانست؛ رسانه‌هايي كه با پررنگ نمودن نقش كاربران در روابط اجتماعي توانسته تغييرات محسوسي در حوزه فرهنگي، سياسي و اقتصادي آنان ايجاد نمايد؛ اما اينكه در كنار پررنگ شدن نقش كاربران، اين شبكه‌ها در مناطق كمتر برخوردار كه با شكاف‌هاي اجتماعي زيادي مواجه‌اند مي‌توانند بر انسجام اجتماعي نيز تأثيرگذار باشند مسئله‌اي است كه پژوهش حاضر باهدف پاسخ به آن انجام شده است. در ميان شبكه‌هاي اجتماعي واتساپ يكي از پركاربردترين شبكه‌هاي اجتماعي است كه به‌واسطه ظرفيت بالاي تعاملي و عدم فيلترينگ مورد استقبال كاربران ايراني قرار گرفته و محقق به روش توصيفي- تحليلي مبتني بر پيمايش تأثير آن را بر انسجام اجتماعي مناطق كمتر برخوردار شهر تهران در چارچوب نظري برنارد (1999) بررسي نموده است. با گردآوري نظرات جوانان كاربر واتساپ در مناطق كمتر برخوردار شهر تهران به روش گلوله برفي و تحليل آماري داده‌ها با آزمون آماري پيرسون اين نتيجه حاصل شد كه استفاده از واتساپ با هر دو مؤلفه انسجام اجتماعي (پايبندي اجتماعي و برابري اجتماعي) رابطه مثبت و معناداري دارد و مي‌تواند بر آن‌ها اثرگذار باشد. البته دراين‌بين در مؤلفه احساس برابري بيشتري رابطه را با احساس مشاركت و در مؤلفه پايبندي اجتماعي بيشترين رابطه را با احساس پذيرش دارد و نتوانسته بر احساس هم‌سطحي در اين مناطق نيز تأثيري بگذارد؛ بنابراين در كنار تقويت نقش‌آفريني فردي لازم است آثار انسجام‌بخشي اين شبكه‌ نيز در سياست‌گذاري‌هاي عمومي موردتوجه قرارگرفته و از اين ظرفيت براي كاهش هزينه اجراي سياست‌هاي فرهنگي- اجتماعي بهره لازم برده شود.