تحليل روايت‌شناختي زمان در داستان زكريا(ع) در قرآن كريم بر اساس نظريه ژرار ژنت

روايت زمان، يكي از مباحث مهم در علم روايت شناسي است. ژرار ژنت بزرگترين نظريه پرداز مبحث زمان در روايت، جامع ترين بحث را در اين خصوص مطرح كرده است. وي مسير گردش داستان از زمان تقويمي به زمان روايي را در سه مقوله «نظم»، «تداوم» و «بسامد» بررسي كرده است. پژوهش حاضر درصدد است تا به شيوه توصيفي ـ تحليلي مؤلفه هاي زمان روايي را در داستان زكريا (ع) در قرآن بررسي كند و چگونگي كاربرد عنصر زمان در اين داستان را تبيين نمايد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه در مؤلفه نظم، پيشواززماني و بازگشت زماني در داستان زكريا (ع) بسيار به كار رفته اند؛ اما پيشواززماني نسبت به بازگشت زماني، بيشترين ميزان را به خود اختصاص داده است و در درجه اول قرار دارد. در مؤلفه تداوم نيز، گفتگو، خلاصه و حذف در داستان نمود بيشتري دارد و بسامد غالب در داستان، از نوع مكرّر است.