مقايسه تاثير افزودن دكسمدتومدين و فنتانيل به بوپيواكايين بر تهوع و استفراغ بيماران تحت اعمال جراحي ارتوپدي اندام تحتاني با روش بي‌حسي اسپاينال: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده دو سويه كور

هدف: تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحي عارضه نسبتاّ شايعي است كه با وجود پيشرفت در زمينه پيشگيري و درمان هنوز هم مشكل‌آورترين عارضه جانبي است كه در اتاق ريكاوري و بعد از عمل مشاهده مي‌شود. مطالعه حاضر با هدف تاثير افزودن دكسمدتومدين و فنتانيل به بوپيواكايين بر تهوع و استفراغ بيماران تحت اعمال جراحي ارتوپدي اندام تحتاني با روش بي‌حسي اسپاينال مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده دو سويه كور بر روي 40 بيمار 18 تا 50 سال با كلاس بي‌هوشي 1 و 2 كه كانديداي عمل جراحي ارتوپدي اندام تحتاني (فمور) بودند، صورت پذيرفت. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه 1: (5/12 ميلي‌گرم بوپيواكايين (5/2 سي‌سي) و 10 ميلي‌گرم فنتانيل) و گروه 2: (5/12 ميكروگرم بوپيواكايين و 5 ميكروگرم دكسمدتوميدين) تقسيم شدند. در زمان‌هاي ريكاوري، 6، 12 و 24 ساعت پس از عمل؛ تهوع و  استفراغ  بيماران مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج آزمون كاي اسكوئر نشان داد كه بين گروه‌هاي بوپيواكائين- دكسمدتومدين و بوپيواكائين- فنتانيل از لحاظ تهوع و استفراغ تنها در زمان‌ 6 ساعت بعد از عمل، تفاوت معني‌دار وجود داشت (034/0=P). در 6 ساعت بعد از عمل، فراواني تهوع و استفراغ در بيماران گروه بوپيواكائين- فنتانيل (50%)، بالاتر از گروه بوپيواكائين- دكسمدتومدين (25%) بود. نتيجه‌گيري: اگر چه در اكثر دقايق مطالعه، بين دو گروه مورد بررسي تفاوت معناداري از لحاظ تهوع استفراغ مشاهده نشد، اما در 6 ساعت پس از عمل بين گروه‌هاي بوپيواكائين- دكسمدتومدين و بوپيواكائين- فنتانيل از لحاظ تهوع تفاوت معني‌دار وجود داشت. به‌نظر مي‌رسد داروي دكسمدتوميدين علاوه بر اثرات ضد دردي، باعث پيشگيري از تهوع و استفراغ بيماران پس از عمل جراحي هم مي‌شود.