اثر تمرين تنفس ديافراگمي بر عملكرد تنفس، تعادل و كيفيت زندگي زنان سالمند

هدف: سيستم تنفس بر كنترل حركتي و ثبات و پايداري بدن به ويژه در سالمندان تأثير مي‌گذارد. هدف از اين تحقيق تعيين اثر تمرين تنفس ديافراگمي بر عملكرد تنفس، تعادل و كيفيت زندگي زنان سالمند بود. مواد و روش‌ها: 40 زن سالمند با ميانگين سني72.40 سال به روش نمونه‌گيري در دسترس شركت كردند. آزمودني‌ها به طور تصادفي به دو گروه تجربي (20 نفر) و كنترل (20 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي تمرينات تنفس ديافراگمي را در 6 هفته، 3 جلسه در هفته زير نظر مربي و 3 جلسه به صورت تمرين در خانه و در 3 ست انجام داد. عملكرد تنفس با آزمون تعداد تنفس در يك دقيقه و آزمون حبس نفس، تعادل ايستا با آزمون شارپند-رومبرگ و تعادل پويا با آزمون عملكردي زمان برخاستن و رفتن و كيفيت زندگي با پرسش‌نامه 31 سوالي ليپاد در آزمودني‌هاي هر دو گروه قبل و بعد از اعمال تمرينات ارزيابي شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس اندازه‌هاي تكراري در سطح معني‌داري 0.05 P انجام شد.يافته‌ها: تعداد تنفس در گروه آزمايش به طور معني‌داري (23 درصد) كاهش يافت (0.001 P). هم‌چنين مدت زمان حبس در وضعيت دم عميق (25 درصد) و مدت زمان حبس نفس در وضعيت بازدم عميق (42 درصد) در گروه تجربي به طور معني‌داري افزايش يافت (0.001 P). علاوه بر اين، شاخص تعادل ايستا (0.002=P) و پويا (0.001 P) پس از تمرينات تنفس ديافراگمي در گروه تجربي به طور قابل توجهي بهبود يافتند. تمرينات تنفس ديافراگمي باعث افزايش معني‌دار كيفيت زندگي زنان سالمند شده است (0.005=P).نتيجه‌گيري: تمرينات تنفس ديافراگمي بر عملكرد تنفس (تعداد تنفس، حبس نفس در وضعيت دم و بازدم)، تعادل ايستا، تعادل پويا و كيفيت زندگي زنان سالمند تاثير مثبت داشته است. لذا استفاده از اين تمرينات براي دوره‌هاي پيشگيري، بهبود عملكرد و توان‌بخشي در افراد و سنين مختلف توصيه مي‌شود.