بررسي روند يازده ساله بيماري ليشمانيوز جلدي در دامغان و پيش‌بيني تعداد بيماران مبتلا به آن در 5 سال آينده

هدف: ليشمانياي جلدي يكي از مهم‌ترين بيماري‌هاي بومي در ايران و دومين بيماري انگلي منتقله از بندپايان پس از مالاريا است كه در دو نوع روستايي و شهري مشاهده مي‌شود. مناطق مختلفي از ايران آلوده به اين ويروس است يكي از كانون‌هاي شايع اين بيماري در ايران، دامغان مي‌باشد. اين مطالعه به منظور تعيين روند ابتلا به بيماري ليشمانيوز جلدي در شهرستان دامغان طي سال‌هاي 1400-1390 و پيش‌بيني تعداد مبتلايان به آن تا سال 1405 انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي اطلاعات ثبت شده 3322 مورد قطعي مبتلا به ليشمانيوز جلدي ثبت شده در معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي سمنان طي سال‌هاي 1400-1390 بررسي شد. تحليل‌هاي آماري با استفاده از نرم‌افزار ميني تب انجام گرفت. با بررسي مدل‌هاي مختلف در نهايت از مدل SARIMA(1,0,0)(0,1,1)12 به منظور پيش‌بيني 5 ساله آينده تعداد مبتلايان استفاده شد. يافته‌ها: در مجموع اطلاعات 3222 مورد قطعي مبتلا به ليشمانيوز جلدي در بازه زماني 1400-1390 ثبت شده بود. با بررسي روند بروز بيماري مشاهده شد كه در سال 1399 اپيدمي رخداد داده است. بيش‌ترين افراد مراجعه‌كننده در سه ماه شهريور، مهر و آبان در سال‌هاي متمادي بودند. غالب افراد مبتلا مرد 1938 نفر (60%)، شايع‌ترين عضو درگير دست و پا، 86% افراد مبتلا در رده سني 15 سال به بالا و 57% افراد محل احتمالي گزش خود را روستا بيان كرده بودند. تعداد موارد بيماران پيش‌بيني شده در طي پنج سال آينده 2265 نفر بود. نتيجه‌گيري: با بررسي روند يازده ساله اين بيماري، و پيش‌بيني تعداد 2265 فرد مبتلا به اين بيماري در پنج سال آينده در خوش‌بينانه‌ترين حالت (رخ ندادن طغياني همانند سال 1399) بيانگر اين واقعيت است. سياست‌گذاران نظام سلامت بايد به اقدامات كنترلي در پيشگيري، تشخيص و درمان جهت كاهش بار بيماري تحميلي بر فرد، نظام سلامت و جامعه توجه داشته باشند.