مروري كوتاه بر كاربرد سلولز به عنوان يك كاتاليزگر كارآمد و موثر در واكنش‌هاي آلي

تهيه مواد شيميايي تجديدپذير و ارزشمند از منابع زيست توده تجديدپذير مانند سلولز، توجه جهاني را به منظور ايجاد جوامع پايدار جلب كرده است. سلولز فراوان ترين زيست توده غيرغذايي است و از اهميت اقتصادي زيادي برخوردار است. برخلاف كاتاليزگرهاي سنتي مشتق شده از منابع نفتي، سلولز مزاياي متعددي از جمله تجديدپذيري، زيست تخريب پذيري و سازگاري با اصول شيمي سبز را ارائه مي دهد. استفاده از كاتاليزگر ناهمگن مي تواند به پژوهشگران اجازه دهد تا فرآيندهاي بي خطر محيطي را توسعه دهند. كاتاليزگرهاي مبتني بر سلولز فعاليت قابل توجهي را در طيف گسترده اي از واكنش ها از جمله هيدروژناسيون، اكسيداسيون و پليمريزاسيون نشان داده اند. تطبيق پذيري آنها ناشي از توانايي آنها در تثبيت انواع نانوذرات فلزي است كه به عنوان جايگاه هاي كاتاليزگري فعال عمل مي كنند. تثبيت نانوذرات فلزي روي سلولز مزاياي متعددي از جمله بهبود پايداري، جلوگيري از تجمع نانوذرات و افزايش قابليت پخش شدن آنها را به همراه دارد. سلولز پتانسيل خود را براي ايجاد انقلابي شگرف در شيمي سبز نشان مي دهد. بنابراين تطبيق پذيري، پايداري و ويژگي هاي قابل تنظيم سلولز آن را به يك كاتاليزگر ضروري براي آينده اي سبزتر تبديل كرده است. هدف اين بررسي، ارائه يك نماي كلي از كاربرد سلولز به عنوان كاتاليزگر در واكنش هاي آلي توسط پژوهشگران ايراني است.