ارائه الگوي مخالفت سازماني در دانشگاه

امروزه مخالفت به‌راحتي در سازمان‌هاي مدرن رخ مي‌‌دهد در نتيجه سازمان‌هايي كه در آن مخالفت وجود دارد سالم‌تر هستند. هدف از اين پژوهش ارائه الگويي براي مديريت مخالفت سازماني در دانشگاه‌هاي دولتي استان آذربايجان‌ شرقي است. روش پژوهش حاضر به صورت كيفي و مبتني بر نظريه مبنايي كوربين و استراوس است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبه نيمه ساختاريافته است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل 17 نفر از استادان و خُبرگان دانشگاهي بود كه به روش نمونه‌گيري هدف‌مند به­صورت گلوله­ برفي انتخاب شدند. براساس يافته‌هاي پژوهش حاضر، پديدۀ محوري در دو بُعد اصلي سازنده با كدهايي نظير اختلاف‌نظر، زيرسؤال بردن سياست‌ها يا شيوه‌هاي سازماني به شكل اصولي، روحيه كمك‌كننده، اصلاحي و منطقي بودن نظرات ارائه­ شده و ...؛ در بُعد غيرسازنده با كدهايي مانند اختلاف‌نظر، زيرسؤال بردن سياست‌ها يا شيوه‌هاي سازماني به شكل غيرمنطقي، ارائه نظرات بازخوردي منفي و مغرضانه و .... شناسايي شد‌ه است. شرايط علّي اثرگذار بر مخالفت سازماني به سه دسته عوامل فردي، مديريتي و سازماني - ارتباطي تقسيم شده است. عوامل مداخله‌گر شناسايي شده، به دو دسته كلي: فشارهاي نگرشي درون‌سازماني، فشارهاي برون‌سازماني تقسيم شده است. عوامل زمينه‌اي شناسايي شده عبارت است از: شرايط روان‌شناختي و دانشي، زمينه جمعيت‌شناختي، زمينه مذهبي، شرايط ارتباطي/ سازماني، الگوي رفتاري و نگرشي مديران و فرهنگ و جوسازماني حاكم. پيامدهاي شناسايي شده در اين پژوهش عبارت است از: پيامدهاي فردي و گروهي، سازماني و فراسازماني.