مرور كلي بر كاربرد نانومواد و پليمرهاي زيست‌تخريب‌پذير در صنعت بسته‌بندي مواد غذايي

محصولات برپايه نفت، تمدن درخشان و باشكوهي را براي توسعه جامعه بشري به دنبال داشته است، اما اين مواد، آسيب جدي به محيط‌زيست و سلامت انسان نيز وارد كرده‌اند. پوشش دهي مواد غذايي با پليمرهاي زيست‌تخريب‌پذير و نانومواد، مي‌تواند باعث افزايش حفظ ارزش غذايي و عمر انباري، بهبود كيفيت و افزايش ايمني مادۀ غذايي شود و جايگزين طبيعي و مناسبي براي مواد پلاستيكي رايج در صنعت بسته‌بندي باشد. تضمين حفاظت از كيفيت و طعم محصولات غذايي، افزايش ماندگاري و كاهش ضايعات فيلم‌هاي بسته‌بندي از اولويت پژوهشگران است. پلاستيك هاي سنتزي، كاربرد زيادي به‌ويژه در صنعت بسته‌بندي مواد غذايي دارند و در دفع و بازيافت مشكلاتي را به وجود مي‌آورند. اين مسئله باعث نگراني هاي روزافزون درباره آلودگي و تخريب محيط‌زيست شده است. بنابراين با كمك توسعۀ نانومواد و پليمرهاي زيست‌تخريب‌پذير در صنعت بسته‌بندي غذايي، مي‌توان اين چالش‌ها را برطرف كرد. افزون بر اين، مصرف‌كنندگان خواستار مواد بسته بندي پايداري (بادوامي) هستند كه مشكلات زيست محيطي مرتبط با زباله هاي پلاستيكي را كاهش دهند. در اين مقالۀ، كاربردهاي نانومواد و پليمرهاي زيست‌تخريب‌پذير را در بسته بندي محصولات غذايي مرور مي‌شود. در اين مواد كامپوزيتي، نانوذرات مؤثر (مانند نانوذرات طلا، مس، مس اكسيد و نقره) با پليمرهاي زيست تخريب پذير و دوستدار محيط زيست (مانند ژلاتين و سلولوز به‌دست‌آمده از منابع طبيعي) تركيب‌شده‌اند.