حذف فلزات سنگين از آب و پساب با بربرجذب به‌وسيله انواع مختلف ژل‌هاي پليمري

امروزه وجود يون‌هاي فلزات سنگين در فاضلاب‌هاي صنايع مختلف از مشكلات محيط زيست جهان مدرن به شمار مي‌آيد. از اين ‌رو، روش هاي مختلفي براي برجذب و حذف يون‌هاي فلزات سنگين از فاضلاب‌هاي صنعتي و پساب‌ها به كار گرفته مي‌شوند. از روش هاي مؤثر در اين زمينه، برجذب به وسيله ژل‌هاي پليمري است كه به دسته‌هاي مختلف هيدروژل، هواژل، ميكروژل و نانوژل تقسيم مي‌شوند. اين مواد شبكه‌هاي پليمري متخلخل داراي اتصالات عرضي هستند. آن ها با داشتن ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي مطلوب نظير مساحت سطح زياد، تنوع اندازه، دوام زياد، تنوع انحلال‌پذيري، وجود مراكز برجذب فعال و سازگاري با محيط ‌زيست، مي توانند يون هاي فلزات سنگين نظير سرب، كادميم، جيوه، مس و فلزاتي از اين قبيل را به طور فيزيكي و شيميايي و بدون ايجاد اثر مخرب ثانويه از محيط هاي آبي آلوده با بازده زياد برجذب كنند. چارچوب كلي ساختار اين ژل ها با يكديگر مشابه بوده و عواملي چون اندازه منافذ، اندازه شبكه ها و وجود مايع يا گاز در منافذ باعث ايجاد دسته بندي هاي مختلف در ژل ها مي شود. در اين مقاله، ابتدا هر يك از انواع ژل ها و ويژگي هاي منحصر به فرد آن‌ها معرفي و سپس روش هاي كلي ساخت، بهينه سازي هاي ويژه به منظور تقويت برجذب و سازوكار‌هاي برجذب فلزات به وسيله ژل ها مرور مي شود.