مروري بر سنتز و شناسايي پيونده كوپليمر دسته‌اي پلي‌تتراهيدروفوران پلي‌‌اتيلن‌گليكول

امروزه مواد پليمري به دليل برخورداري از خواص متنوع، هزينه بري كم و توليد انبوه و آسان، كاربردهاي گسترده و متعددي يافته اند. كوپليمر دسته اي پلي‌تتراهيدروفوران پلي‌‌اتيلن گليكول (TPEG) جزء پيش‌پليمرها و پيش‌ساز‌هاي پلي‌يورتان‌ها‌ هستند. پيونده اين كوپليمر با خاصيت انعطاف‌پذيري باعث افزايش انعطاف‌پذيري، افزايش ازدياد طول و در نتيجه ارتقاي خواص پلي‌يورتان مي‌شود. در كار حاضر، سنتز پلي‌اتر به روش واپليمرشدن شيميايي از مواد اوليه پليمري مرور شده است. TPEG پلي‌اتري پايان يافته با هيدروكسيل است كه از مواد اوليه پلي‌تتراهيدروفوران(PTHF)  و پلي‌اتيلن گليكول (PEG) در مجاورت كاتاليزگر اسيدي (سولفوريك اسيد) با واكنش واپليمرشدن شيميايي سنتز مي‌شود. سنتز داراي دو مرحله هم زمان واپليمرشدن پلي‌تتراهيدروفوران با كاتاليزگر اسيدي و سپس جفت‌شدن محصول واپليمرشدن با پلي‌اتيلن ‌گليكول است. عواملي مانند زمان و دماي واكنش، وزن مولكولي و نسبت مولي واكنش دهنده‌ها و غلظت كاتاليزگر اسيدي بر وزن مولكولي و بازده محصول اثرگذار است. در اين كوپليمر دست ه اي تتراهيدوفوران قطعه نرم كوپليمر و دسته‌هاي اتيلن ‌اكسيد قطعه سخت كوپليمر را تشكيل مي‌دهند. نسبت قطعه نرم به قطعه سخت اين پليمر نقش مهمي در تعيين خواصي همانند گران روي، چگالي و دماي‌ انتقال شيشه‌اي (Tg) دارد. شناسايي اين پليمر با استفاده از آزمون‌هاي مختلف از جمله طيف‌سنجي زيرقرمز تبديل فوريه (FTIR)، تجزيه گرماوزن سنجي (TGA)، گرماسنجي پويشي تفاضلي (DSC)، طيف‌سنجي رزونانس مغناطيسي هسته‌اي كربن (13C NMR) و پروتون (1H NMR) انجام مي‌شود. پژوهش‌ها نشان مي دهد، كوپليمر حاصل از نوع دسته اي تصادفي است. دماي انتقال شيشه‌اي  و ذوب TPEG به ترتيب برابر 73/5- و ℃ 8/74 است.