پس‌ اصلاح نانو الياف الكتروريسي ‌شده با گونه‌هاي زيست ‌فعال از طريق واكنش ‌هاي كليك

فرايند بازسازي، نه تنها تحت تأثير برهم كنش هاي ميان ياخته‌ها قرار دارد، بلكه شيمي سطح زيست‌مواد نيز بر آن اثرگذار است. بدين دليل، اصلاح سطح الياف الكتروريسي شده با زيست مولكول ها، روش مناسبي براي افزايش چسبندگي و سازمان دهي ياخته اي است. دو رويكرد كلي براي اصلاح داربست هاي الكتروريسي شده وجود دارد كه با روش هاي مختلف انجام مي گيرد. بارگذاري عوامل زيستي در محلول پليمري، روش متداولي براي تله اندازي زيست مولكول ها در ساختار داربست است كه طي آن مولكول در پيچال اليافي قرار مي گيرد و به ايفاي نقش مي پردازد. اما به دليل محدوديت هاي اين روش، روش هاي پس اصلاح به عنوان مسير جايگزين براي اصلاح نانوالياف مورد توجه قرار گرفته اند. اين نوع اصلاح مي تواند با جذب سطحي فيزيكي زيست مولكول ها روي سطح الياف يا با پيوند شيميايي عامل مدنظر روي الياف حاصل مي شود. به دليل قابليت هاي شيمي كليك، سازه هاي الكتروريسي شده كليك پذير، مسير نويدبخشي براي پيوند زيست مولكول هاي مختلفي را فراهم مي كند كه براي اهداف متفاوت مهندسي بافت مناسب باشند. در اين مقاله، پژوهش هاي انجام شده در زمينه عامل داركردن سازه هاي الكتروريسي به تفكيك انواع واكنش هاي كليك مرور مي شود. بديهي است، دستيابي به سامانه هاي هوشمند كه فعاليت هاي ياخته اي را تحريك و كنترل مي كنند، نيازمند آشنايي با آخرين پژوهش ها در اين زمينه بوده كه هدف اصلي اين مقاله مروري است.