نفي انگاره هاي متافيزيك حضور در داستان كوتاه باز رو به رود

شالوده‌شكني كه دريدا آن را در تقابل با فلسفة افلاطوني و گفتمان‌هاي غالب غرب قرار داد؛ به نفي متافيزيك حضور، لوگوس‌محوري، نفي تقابل‌هاي دوگانه منتهي شد. در اين ديدگاه، اگرچه دريدا از نفي كلام‌محوري در مقابل نوشتار، غياب در تقابل با حضور، حقيقت در تقابل با مجاز و ... سخن مي‌گويد، اما هدف او اين نيست كه نوشتار را بر گفتار، مجاز را بر حقيقت يا غياب را بر حضور ترجيح دهد، بلكه مي‌خواهد تكثر معنايي را در خدشه‌دار كردن اين انگاره‌هاي متافيزيكي بازسازي كند و به معناهاي تازه از متن دست يابد. داستان بازروبه‌رود اثر شهريار مندني‌پور، انگاره‌هاي متافيزيكي بسياري را در درون خود دارد كه راوي در تلاش است اين انگاره‌ها را در هم بشكند و با تعليق‌هاي پياپي معنايي، دال‌ها و نشانه‌هاي بي‌شماري ا براي معناهاي متكثر حاصل كند. ما براساس روش توصيفي - تحليلي در اين مقاله برخي از اين انگاره‌ها مانند نفي تعريف واحد حقيقت، مرگ مؤلف، نشانه‌شناسي پساساختارگرايي، ايدئولوژي غالب متن از طريق نفي تقابل‌ها و ارزش‌ها ... را مورد بررسي قرار داده‌ايم.