قواعد آييني حاكم بر فرآيند تصميم گيري اداره ( با مطالعه موردي قوانين آيين اداري آلمان و ايالات متحده آمريكا)

آيين‌هاي تصميم‌ گيري اداري شيوه‌هاي اتخاذ تصميمات موردي و عام الشمول دستگاه‌هاي اداري هستند كه به صورت نانوشته و يا در قالب قوانين آيين اداري الزامي هستند. ايجاد قطعيت وثبات براي حمايت از شهروندان و كارآمدي اداره از دلايل تدوين اين قواعد و تصويب قوانين آيين اداري بوده است. به صورت تاريخي قوانين آيين‌هاي اداري سه نسل را پشت سر گذاشته‌اند. نسل اول قوانين به بيان قواعدي در جهت اتخاذ تصميمات موردي پرداخته‌اند، نسل دوم دربردارنده الزاماتي براي تصويب قواعد عام الشمول به صورت سلسله مراتبي و در نهايت نسل سوم بيانگر قواعدي براي انجام اعمال اداري به صورت تعاملي و مشاركتي ميان نهادهاي مختلف هستند. هدف اصلي اين مقاله بررسي مفهوم آيين اداري، تاريخچه و محتواي قوانين آيين اداري و الزامات آييني در دو نظام حقوق اداري آلمان و ايالات متحده آمريكا به عنوان دو نظام مهم است. روش مقاله توصيفي، تحليلي است. مفهوم آيين اداري و محتواي قوانين آيين اداري توصيف مي‌شوند و به صورت تحليلي به بيان مشابهت‌ها و تفاوت‌هاي موجود در قوانين آيين اداري ايالات متحده آمريكا و آلمان تحليل مي گردد.