ارائه الگويي براي حسابداري شنيداري و ارزيابي ابعاد آن

دانش حسابداري با گذشت زمان همسو با تغييرات اجتماعي از شكل صرفاً اثبات گرايانه به سمت تعامل گرايي حركت نموده است و ظهور ديدگاه‌هايي همچون روايتگري در حسابداري و يا زبان گزارشگري نتيجه وجود چنين تغييرات در اين حرفه مي‌باشد. حسابداري شنيداري به عنوان يكي از نوظهورترين ابعاد اين دانش به دنبال ايجاد چشم اندازهايي از حسابداري آينده مي‌باشد تا براساس آن بتواند ظرفيت‌هاي پاسخگويي به انتظارات و نيازهاي اطلاعاتي را بهبود بخشد. لذا هدف اين مقاله ارائه الگو الزامات توسعه حسابداري شنيداري و ارزيابي ابعاد آن در شركت‌هاي بازار سرمايه براساس فرآيند رتبه‌بندي تفسيري مي‌باشد. در اين مقاله كه به لحاظ روش شناسي تركيبي بود ابتدا از طريق غربالگري محتوايي نسبت به تعيين الزامات توسعه حسابداري شنيداري در حد فاصل پژوهش‌هاي ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ اقدام نمود. با تعيين ۱۰ پژوهش اوليه، ارزيابي انتقادي با كمك ۱۴ نفر از خبرگان حسابداري انجام شد و در نهايت ۷ بعد از الزامات توسعه حسابداري شنيداري تعيين گرديد. در ادامه نسبت به تعيين پايايي اين ابعاد از طريق تحليل دلفي اقدام شد. در بخش كمي پژوهش نيز با كمك ۲۰ نفر از مديران مالي  و روساي حسابداري شركت‌هاي بورس اوراق بهادار تهران نسبت به انجام فرآيند رتبه‌بندي تفسيري اقدام شد. نتايج پژوهش نشان داد، ميزان تاثيرگذاري مولفه‌ي توسعه سيستم‌هاي اطلاعات مالي به عنوان مبناي حسابداري شنيداري نسبت به بقيه مولفه‌هاي الزامات حسابداري شنيداري بالاتر مي‌باشد، كه به معناي آن است كه حسابداري شنيداري جهت شناخت انتظارات برآمده از بسترهاي اجتماعي مي‌بايست سيستم‌هاي فناوري اطلاعات مالي را تقويت نمايد تا بتواند به انتظارات اطلاعاتي ذينفعان پاسخ متناسب و قابل اتكاء ارائه دهد