مطالعه اثر استراتژي كسب‌وكار بر معاملات با اشخاص وابسته تجاري

در رسوايي‌هاي مالي اخير، معاملات با اشخاص وابسته به‌عنوان يكي از كانون‌هاي نگراني بوده است، به‌گونه‌اي كه استفاده هدفمند از اين معاملات و عدم افشاي آن‌ها يا كافي نبودن افشا، از عوامل سقوط شركت‌ها مي‌باشد. با توجه به مطالب فوق هدف اصلي پژوهش حاضر مطالعه اثر استراتژي كسب‌وكار بر معاملات با اشخاص وابسته تجاري مي باشد. روش پژوهش ازنظر هدف كاربردي، ازنظر منطق اجرا استقرائي، ازنظر زمان مقطعي، ازنظر نوع داده‌ها كمي، ازنظر نحوه اجرا توصيفي پيمايشي و روش پژوهش ازنظر ارتباط بين متغيرها علّي و پس رويدادي است. جامعه آماري پژوهش بورس اوراق بهادار تهران در بازه زماني 1395 تا 1399 است؛ كه 112 شركت به‌عنوان نمونه انتخاب شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه؛ استراتژي رهبري هزينه و استراتژي تمايز محصول بر معاملات با اشخاص وابسته تجاري اثر مثبت و معناداري دارد. همچنين نتايج نشان داد كه؛ استراتژي كسب‌وكار معمولاً در سطح محصولات يا واحد تجاري استراتژيك اجرا مي‌شود و بر بهبود موقعيت رقابتي كالاها و خدمات شركت در يك صنعت خاص يا يك بخشي از بازار خاص تأكيد دارد. به‌عبارت‌ديگر، هم استراتژي رهبري هزينه و هم استراتژي تمايز محصول تاثير مثبتي بر معامله با اشخاص وابسته دارد، و وجود اين استراتژي‌ها، ميزان معاملات با اشخاص وابسته بالاتري را نشان مي‌دهند. اين يافته‌ها نشان مي‌دهد اشخاص وابسته با توجه به برتري اطلاعاتي خود نسبت به ساير شركت‌كنندگان در بازار، از آن استفاده مي‌كنند؛ و اين اطلاعات آنها را قادر مي‌سازد تا سود معاملاتي بالاتري كسب كنند.