مقايسه اثربخشي روش كاهش استرس مبتني بر ذهن‌آگاهي و درمان هيجان‌مدار بر انعطاف‌پذيري شناختي بيماران قلبي ـ عروقي

مقدمه: بيماري‌هاي قلبي ـ عروقي از جملۀ مهلك‌ترين و كشنده‌ترين بيماري‌هاي جسماني در قرن بيست و يكم به حساب مي‌آيند و بيش از هر بيماري و مشكل ديگري حيات انسان‌ها را با خطر مواجه ساخته‌اند. اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن‌آگاهي و درمان هيجان‌مدار بر انعطاف‌پذيري شناختي بيماران قلبي ـ عروقي شهر اصفهان انجام شد.مواد و روش‌ها: پژوهش به روش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون و پيگيري سه‌ماهه همراه با گروه گواه انجام شد. جامعه آماري شامل بيماران قلبي ـ عروقي مرد بستري در بيمارستان قلب و عروق شهيد چمران اصفهان در زمستان 1401 به تعداد 380 نفر بود كه به روش نمونه‌گيري هدفمند تعداد 45 نفر از آن‌ها انتخاب و به‌صورت تصادفي در 2 گروه آزمايش و يك گروه گواه گمارده شدند. سپس بيماران گروه آزمايش 1، تعداد 8 جلسه 90 دقيقه‌اي كاهش استرس مبتني بر ذهن‌آگاهي و گروه آزمايش 2، تعداد 8 جلسه 90 دقيقه‌اي درمان هيجان‌مدار دريافت كردند. ابزار اندازه‌گيري پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي (دنيس و وندروال، 2010) و مصاحبه باليني كوتاه بود. داده‌هاي پژوهش از طريق نرم‌افزار SPSS نسخه 24 با استفاده از تحليل واريانس آميخته تحليل شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد هر دو روش مداخله روي افزايش ميانگين انعطاف‌پذيري شناختي و مؤلفه‌هاي آن شامل جايگزين‌ها، كنترل و جايگزين رفتارهاي انساني بيماران تأثير داشتند (0/01≥P) و بين اثربخشي دو روشT تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (0/01≤P). نتيجه‌گيري: مطابق با نتايج به دست آمده از پژوهش، مي‌توان از روش مداخله برنامه كاهش استرس مبتني بر ذهن‌آگاهي و درمان هيجان‌مدار براي بهبود انعطاف‌پذيري شناختي بيماران قلبي ـ عروقي استفاده كرد.