اثربخشي آموزش حل مسئلۀ خانواده‌محور بر تمايزيافتگي زوجين

مقدمه: امروزه در راستاي ارتقاي كيفيت زندگي اعضاي خانواده و رسيدن به تمايزيافتگي به‌ويژه در زوجين از روي‌آوردهاي شناختي-رفتاري‌اي مثل روش حل مسئله استفاده مي‌شود. در همين راستا پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش حل مسئله خانواده محور بر تمايزيافتگي زوجين انجام شد.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر كاربردي با شيوه اجراي شبه آزمايشي از نوع طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل متأهلان مراجعه‌كننده به مركز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرمانشاه بود. ابتدا از بين زوجيني كه جهت رفع مشكلات زناشويي به مركز مراجعه كرده بودند، تعداد 30 زوج به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و سپس به‌صورت انتساب تصادفي به دو گروه آزمايش (15 زوج) و كنترل (15 زوج) تقسيم شدند. پس از آن گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 90 دقيقه‌اي حضوري، آموزش حل مسئله خانواده محور را دريافت نمود. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه تمايزيافتگي خود (DSI) اسكورن و فريدلندر (1998) استفاده شد. سپس داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از روش تحليل كوواريانس و نرم‌افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.يافته‌ها: آموزش حل مسئله خانواده محور تأثير معناداري بر افزايش تمايزيافتگي زوجين در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل دارد (0.05 P).نتيجه‌گيري: مطابق با يافته‌هاي پژوهش مي‌توان از برنامه آموزش حل مسئله خانواده محور در قالب طرح‌هاي آموزشي فراگير در راستاي بهبود تمايزيافتگي زوجين بهره گرفت.