بررسي تأثير كيفيت روابط با همكاران بر استخدام پذيري پايدار با نقش ميانجي بازآفريني شغلي

در محيط پيچيدۀ امروز، لازمۀ موفقيت سازمان ‌ها حفظ استخدام پذيري پايدار است. مزاياي مربوط به بازآفريني شغلي و كيفيت روابط با همكاران به طور اثربخش، موفقيت افراد براي ماندن در مشاغل استخدام‏پذير را در دنياي بسيار رقابتي تعيين مي كنند. سازمان‌هاي دانش ‏بنيان كه با استخدام افراد ماهر در جامعه نقشي مهم را دارا هستند، بايد خود را با تغيير و تحولات نوظهور در محيط نوين سازمان همراه كنند و در اين محيط رقابتي، براي پايداري استخدام پذيري تلاش كنند. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير كيفيت روابط با همكاران بر استخدام پذيري پايدار با نقش ميانجي بازآفريني شغلي انجام شده است. اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ روش، توصيفي پيمايشي است. جامعۀ پاسخگويان اين پژوهش 120 نفر از كارشناسان سازمان‌هاي دانش بنيان فعال در پارك علم و فناوري استان لرستان بود كه با استفاده از جدول مورگان 92 نفر به روش تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌ آوري داده هاي پژوهش از پرسش‏نامۀ استاندارد استفاده شد و پايايي به روش آلفاي كرونباخ سنجش شد و پايايي تركيبي و روايي به روش همگرا سنجيده شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها، از رويكرد الگو سازي معادلات ساختاري و نرم افزار PLS استفاده شد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه ويژگي هاي كيفيت روابط با همكاران (نيازهاي كاركنان، رشد و پيشرفت، نيازهاي شغلي) هم به صورت مستقيم و هم به صورت غيرمستقيم از طريق بازآفريني شغلي بر استخدام پذيري پايدار اثر مي ‌گذارند.