بررسي سير تكويني نقش رايانش در الگوسازي از فرآيندهاي شكل ‌گيري پديده‌هاي طبيعي در توليد فرم معماري

ايده تعميق در طبيعت و توجه به نحوه رشد و شكل ‌گيري پديده‌هاي زيستي بجاي تقليد از لايه‌هاي سطحي و شكلي، سابقه‌اي طولاني دارد. ليكن در عمل، توانايي علمي و فني كافي براي اجراي آن وجود نداشته است. شايد بتوان دليل آن را انتخاب سطحي موضوعات پيچيده و غير قابل احاطه به لحاظ ضعف در زمينه‌هاي علمي و يا نبود امكانات فني براي اجرا دانست. حال با عنايت به تحولات فني و علمي در چند دهه اخير امكان‌پذيري چنين رويكرد ماهيتي، دور از ذهن نمي‌باشد. ظهور نظريات و روش‌هاي رايانشي نوين بر گرفته از سيستم‌هاي زيست‌شناختي، در طي چند دهه اخير، تعميق در اصول و قواعد فرآيند توليد فرم را امكان‌پذير نموده است. هدف مقاله حاضر بررسي چگونگي الگو‌سازي از فرآيندهاي رشد و شكل‌گيري پديده‌هاي زيستي در روشمند‌سازي فرآيند توليد فرم در حوزه معماري مي‌باشد. يكي از الگوهاي مطرح در فرآيند رشد پديده‌هاي زيستي، الگوي رشد ديفرانسيلي مي‌باشد. روش تحقيق در پژوهش پيش‌رو، بصورت توصيفي تحليلي بوده و اطلاعات از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و اسناد و مدارك، گردآوري شده‌اند. پس از مرور سوابق نظري و عملي رايانشي ملهم از اصول زيست‌شناختي و بررسي سير تكويني آن‌ها، با استفاده از روش تحقيق شبيه‌سازي با راهبرد استدلال منطقي، الگوي رشد ديفرانسيلي، در يك فرآيند توليد فرم معماري مورد آزمايش و بررسي قرار گرفت. به نحوي كه طي يك آزمايش شبيه‌سازي، مدلي از الگوهاي رشد در توليد فرم رايانشي ارايه گرديد. نتايج آزمايش‌ها نشانمي‌دهد كه شبيه‌سازي الگوريتميك الگوهاي رشد و شكل‌گيري پديده‌هاي زيستي از مجراي رايانشي، در خلق روش‌هاي نوين فرآيند توليد فرم معماري مي‌تواند مؤثر واقع گردد.